بی مدارا

که مدارا نداشته باشد . بی لطف و نرمی و ملاطفت .

بی مدارا. [ م ُ ] ( ص مرکب ) که مدارا نداشته باشد. بی لطف و نرمی و ملاطفت :
که آن هر سه تن کوه خارا بدند
جفا پیشه و بی مدارا بدند.نشد بر ما نشانش آشکارا
کجا بردش سپهر بی مدارا.تا گردش دور بی مدارا
کردش عمل خود آشکارا.تیری زده چرخ بی مدارا
خون ریخته از تو آشکارا.- بی مدارا شدن ؛ بی لطف و مهر و نرمی شدن. بی گذشت شدن :
چو رازت بشهر آشکارا شود
دل بخردت بی مدارا شود.چو زو این کژی آشکارا شود
بناچار دل بی مدارا شود.و رجوع به مدارا و مداراة شود.

{intolerant} [علوم سیاسی و روابط بین الملل] فردی که اَعمال و اعتقادات دیگران را تحمل نمی کند متـ . بی تسامح