انژیوگرافی

آنژیوگرافی. رگ نگاری یا آنژیوگرافی (به انگلیسی: angiography) پرتونگاری از رگهای خونی، پس از پر کردن آن ها از ماده حاجب، برای مشاهده و معاینه دقیق آن ها است این کار روشی برای تشخیص پاتولوژی فضای داخلی رگ های خونی یا لومن است، این روش نخستین بار توسط پزشک پرتغالی آنتونیو اگا مونیش (به پرتغالی: António Egas Moniz) برای تشخیص برخی از بیماری مرتبط با سیستم اعصاب مانند تومورهای آن به کار گرفته شد. اکنون رادیولوژیستها و کاردیولوژیستها با استفاده از x-ray angiography جراحی های تهاجمی بسیار ظریفی را در سیستم گردش خونی، به خصوص شریان های قلبی انجام می دهند.
سی تی آنژیوگرافی
آنژیوگرافی تشدید مغناطیسی
رگ نگاری عروق کرونر
آنژیوگرافی روندی است که دقیق ترین اطلاعات ممکن از عروق را تهیه و قبل از عمل در اختیار جراح قرار می دهد. بر پایه این اطلاعات، جراح می تواند برخی از بیماری ها را بدون نیاز به عمل جراحی باز، درمان کند و در صورت نیاز به عمل باز، این اطلاعات، جراح را در انجام سریع و دقیق این امر یاری می رساند. امروزه آنژیوگرافی به منظور تشخیص، به صورت سرپائی از دو طریق کشاله ران و مچ دست انجام می گیرد. ابتدا از طریق یک کاتتر که وارد فضای داخل عروقی شده است و تا مبدأ عروق مورد بررسی هدایت شده است ماده حاجب به ابتدای رگ مورد بررسی تزریق می شود و سپس تصویربرداری رادیوگرافیک انجام می شود. عروق دچار تنگی یا اتساع یا انسداد در تصویر کاملاً مشخص هستند. درحقیقت آنژیوگرافی، روش استاندارد طلایی برای تشخیص تنگی ها یا سایر اختلالات عروقی می باشد.
در حین انجام آنژیوگرافی ممکن است از شما چند کار خواسته شود به عنوان مثال: نفس عمیق بکشید، نفس خود را نگه دارید، سرفه کنید یا موقعیت دست خود را تغییر دهید. در زمان آنژیو، الکترودهای روی سینه برای ثبت نوار قلب به شما وصل هستند. همچنین ممکن است مواد ضد انعقاد (آنتی کواگولانت) برای اجتناب از انعقاد خون به شما تزریق گردند.
بیمار هنگام آنژیوگرافی هوشیار بوده و تمام مراحل را می تواند مشاهده نماید. انجام آنژیوگرافی حدود یک ساعت طول می کشد که شامل مراحل قبل و بعد از آن نیز می باشد.

آنژیوگرافی. آنْژیوگِرافی (angiography)
آنْژیوگِرافی
(یا: رگ نگاری) فنِ تصویربرداری از عروق خونی با پرتوهای ایکس. در این روش، مادۀ حاجب در جریان خون تزریق می شود و عروق مورد نظر به صورت سایه در عکس مشخص می شوند.