پنبه نسوز
فارسی به انگلیسی
فارسی به عربی
اسبستوس
مترادف و متضاد
پنبه نسوز، پنبه کوهی، سنگ معدنی دارای رشته های بلند
دانشنامه عمومی
آزبست یا پنبهٔ نسوز یا پنبهٔ کوهی (به انگلیسی: Asbestos) که در علم زمین شناسی به کانی نامهربان معروف است، در اصل یک کانی سیلیکاتی حاصل از ماگما و در واقع نوعی سنگ آذرین درونی است. (چون سنگ آذرین هستند ریز بلور اند)و به طور کلی نام گروهی از ترکیب های معدنی منیزیم و سیلیسیم است که بیشتر در طبیعت به صورت الیاف معدنی و سنگ یافت می شود. این مواد به خاطر مقاومت زیادی که در برابر گرما و آتش دارند به عنوان مواد نسوز بکار می روند. گاهی به این ماده «پشم شیشه» نیز گفته می شود. در ساختمان پنبه کوهی یا پنبه نسوز، عناصری مانند سیلیسیم، منیزیم و آهن وجود دارد. پنبهٔ کوهی در طبیعت به رنگ های سفید، قهوه ای و آبی به چشم می خورد. این ماده سرطان زا و استفاده آن در اروپا و آمریکا ممنوع است.
عامل افزایش مقاومت سیمان در لوله های سیمانی و قطعات پوششی سقفی.
عامل افزایش دهنده نقطه اشتعال در منسوجات و محصولات کاغذی.
عامل افزایش مقاومت لنت های ترمز و کلاچ در برابر سایش.
پنبهٔ نسوز نمونهٔ خوبی است از ماده ای که مولکول های غول پیکر یک بعدی را تشکیل می دهد. مولکول های غول پیکر پنبهٔ نسوز زنجیرهٔ درازی است از اتم ها، که ساختمان ریشه گون یک کانی نیز از همان ناشی می شود. این مولکول ها پهلو به پهلوی هم جای گرفته اند. بستگی آن ها به یکدیگر با نیروهای ضعیف کششی است.
حدود ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد در فنلاند از پنبهٔ کوهی برای ساخت ظرف های گلی استفاده می شده است و در مقیاس محدود، از حدود ۲۰۰۰ سال قبل استفاده از پنبهٔ کوهی برای تهیهٔ لباس مرسوم بوده است. هرودوت (۴۵۰ سال قبل از میلاد) نقل می کند که چگونه رومیان مردگان خود را قبل از سوزاندن درون پارچه های بافته شده از پنبهٔ کوهی می پیچیدند تا بهتر بتوانند خاکستر مرده خود را جمع آوری نمایند و این ماده را «آمیانتاژ» یعنی خلل ناپذیر، پلیدنشدنی و فسادناپذیر می نامیدند. پنجاه سال بعد از میلاد مشکلات مربوط به پنبهٔ کوهی و استفاده از ماسک های ویژه که از ورود غبار پنبهٔ کوهی جلوگیری می کرد مطرح بود. گفته می شود شارلمانی لباسی از پنبهٔ کوهی داشت که با پوشیدن آن از درون آتش عبور کرد و تطهیر شد و هیچ صدمه ای به او نرسید.
در سال ۳۰۰ قبل از میلاد تئوفراستوس که از شاگردان ارسطو بود در کتاب خود به نام درباره سنگ ها به ماده بدون نامی، شبیه چوب پوسیده اشاره کرده است که که در اثر اختلاط با نفت می سوزد، بدون آن که آسیبی ببیند.
عامل افزایش مقاومت سیمان در لوله های سیمانی و قطعات پوششی سقفی.
عامل افزایش دهنده نقطه اشتعال در منسوجات و محصولات کاغذی.
عامل افزایش مقاومت لنت های ترمز و کلاچ در برابر سایش.
پنبهٔ نسوز نمونهٔ خوبی است از ماده ای که مولکول های غول پیکر یک بعدی را تشکیل می دهد. مولکول های غول پیکر پنبهٔ نسوز زنجیرهٔ درازی است از اتم ها، که ساختمان ریشه گون یک کانی نیز از همان ناشی می شود. این مولکول ها پهلو به پهلوی هم جای گرفته اند. بستگی آن ها به یکدیگر با نیروهای ضعیف کششی است.
حدود ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد در فنلاند از پنبهٔ کوهی برای ساخت ظرف های گلی استفاده می شده است و در مقیاس محدود، از حدود ۲۰۰۰ سال قبل استفاده از پنبهٔ کوهی برای تهیهٔ لباس مرسوم بوده است. هرودوت (۴۵۰ سال قبل از میلاد) نقل می کند که چگونه رومیان مردگان خود را قبل از سوزاندن درون پارچه های بافته شده از پنبهٔ کوهی می پیچیدند تا بهتر بتوانند خاکستر مرده خود را جمع آوری نمایند و این ماده را «آمیانتاژ» یعنی خلل ناپذیر، پلیدنشدنی و فسادناپذیر می نامیدند. پنجاه سال بعد از میلاد مشکلات مربوط به پنبهٔ کوهی و استفاده از ماسک های ویژه که از ورود غبار پنبهٔ کوهی جلوگیری می کرد مطرح بود. گفته می شود شارلمانی لباسی از پنبهٔ کوهی داشت که با پوشیدن آن از درون آتش عبور کرد و تطهیر شد و هیچ صدمه ای به او نرسید.
در سال ۳۰۰ قبل از میلاد تئوفراستوس که از شاگردان ارسطو بود در کتاب خود به نام درباره سنگ ها به ماده بدون نامی، شبیه چوب پوسیده اشاره کرده است که که در اثر اختلاط با نفت می سوزد، بدون آن که آسیبی ببیند.
wiki: پنبه نسوز
کلمات دیگر: