خوشبویی
فارسی به انگلیسی
فارسی به عربی
رائحة
مترادف و متضاد
عطر، رایحه، بو، مادهء عطری، بوی خوش عطر، خوشبویی
عطر، رایحه، بو، خوشبویی، ادراک، رد پا، پی
خوشبویی، مرهم، بلسان
خوشبویی، مزه وبو
خوشبویی، خوش مزگی، چاشنی، طعم، مزه، مزه وبو، خوش طعمی
فرهنگ فارسی
دارای بوی خوش بودن .
حالت بوی خوش داشتن خوشبوئی
حالت بوی خوش داشتن خوشبوئی
لغت نامه دهخدا
خوشبویی. [ خوَش ْ / خُش ْ ] ( حامص مرکب ) حالت بوی خوش داشتن. خوشبوئی. ( یادداشت مؤلف ) :
تیره روانْت علم کند روشن
گنده تنت چو مشک بخوشبویی.
بخوشخویی طبع آزادگان.
تیره روانْت علم کند روشن
گنده تنت چو مشک بخوشبویی.
ناصرخسرو.
بخوشبویی خاک افتادگان بخوشخویی طبع آزادگان.
نظامی.
رجوع به خوشبوئی شود.خوشبوئی. [ خوَش ْ / خُش ْ ] ( حامص مرکب ) خوشبویی. حالت خوشبو بودن. بوی خوش دارندگی. ارج. ( یادداشت مؤلف ). معطری :
ز خوش رنگی چو گل گشتم زخوش بوئی چوبان گشتم
ز بیم باد و برف دی به خم اندر نهان گشتم.
ز خوش رنگی چو گل گشتم زخوش بوئی چوبان گشتم
ز بیم باد و برف دی به خم اندر نهان گشتم.
فرخی.
کلمات دیگر: