خواجو

خواجو ( شیر ماهی )
نام انگلیسی: Transcaspian marinka
نام علمی: Schizothorax pelzami ( Kessler, 1870 )
پراکنش: در ایران در حوضه تجن ( خراسان ) و حوضه کویر(رودخانه لائین، چشمه روئین، چشمه گیلاس، چشمه علی دامغان)می باشد.ماهیان این جنس در آسیای مرکزی، افغانستان نیز پراکنده اند.
ویژگی های مرفولوژیک: دندان حلقی سه ردیفی(۵٫۳.۲-۲٫۳.۵.)؛ بیشینه درازا ۳۶ سانتی مترو وزن متوسط آن ها ۲ کیلو گرم گزارش شده است. در قسمت شکمی و نزدیک باله مخرجی شکافی وجود دارد که بر اثر کنار هم قرار گرفتن فلس های نزدیک مخرج به وجود آمده است؛ فلس ها کوچک، دهان زیرین و دو زوج سبیلک دارد؛ قسمت بالای خط جانبی تیره و زیر آن به رنگ روشن است. دارای تخم های سمی است. تعداد شعاع های سخت باله پشتی ۳ عدد و شعاع های نرم آن ۵ عدد می باشد، همچنین در باله مخرجی دارای ۳ شعاع سخت و ۵ شعاع نرم است.تعداد فلس بر روی خط جانبی ۱۰۰-۹۶ عدد است.
تغذیه: بچه ماهیان از پلانکتون های جانوری و گیاهی وماهیان بالغ از نرم تنان، سخت پوستان و گیاهان آبزی نیز تغذیه می کنند.
بیو لوژی: این ماهیان در رودخانه ها و دریاچه ها زندگی کرده و در همان محل نیز تخم ریزی می کنند؛ زمان تخم ریزی بر حسب درجه حرارت آب، ماههای اسفند تا اواخر اردیبهشت است. درجه حرارت مناسب برای تخم ریزی ۱۸-۱۵ درجه سانتی گراد می باشد. تعداد تخم این ماهی را ۲۰-۲۰۰ هزار عدد تخمین می زنند.تخم ها چسبناک هستند و بر روی سنگ ها یا گیاهان آبزی می چسبند. تخم این ماهیان سمی بوده و مصرف آن کشنده است.
ارزش اقتصادی: ماهی خواجو دارای ارزش اقتصادی است.

خواجو (ابهام زدایی). خواجو ( شیر ماهی )
خواجوی کرمانی از شاعران بزرگ سدهٔ هشتم
پل خواجو در شهر اصفهان
چهارباغ خواجو در اصفهان
مدرسه صدر خواجو مربوط به دوره قاجار (در اصفهان، محله خواجوی اصفهان ـ حاشیه خیابان چهارباغ خواجو)
غار بزرگ خواجو مربوط به سده های اولیه دوران های تاریخی پس از اسلام (در شیراز، کوه مشرف بر دروازه قرآن، کنار مقبره خواجه عمادالدین)
آرامگاه خواجوی کرمانی