لشت نشا

یکی از بخش های شهرستان رشت ( گیلان ) در شمال خاور شهرستان . دارای ۴۲ آبادی حدود ۳۵٠٠٠ تن سکنه . مرکز بخش قصبه [ جورشهر ] است . محصول : برنج ابریشم کنف و چای .
نام ناحیتی از نوزده ناحیه گیلان

لشت نشا. [ ل َ ت ِ ن ِ ] ( اِخ ) نام ناحیتی از نوزده ناحیه ٔگیلان. محدود از مشرق به لاهیجان و از جنوب و مغرب به موازی رشت و از شمال به بحر خزر و دهانه های متعدد دلتای سفیدرود که از آن گذشته رسوبات بسیاری با خود آورده و تشکیل اراضی زراعتی حاصلخیزی میدهد. در ساحل آن جنگل اناری است که آن را انارکاله مینامند. محصول آن ابریشم و برنج و کتان و سبزی و انار و توتون. عده قراء در حدود چهل و مهمترین آن حورشار است که دارای بازار و حمام و مسجد میباشد، دیگر حله رود و لیجا و لیموچا و نوده است. این ناحیه بواسطه ترعه هایی که از سفیدرود جدا شده آبیاری میشود و مهمتر از همه آنها نورود است. اهالی علاوه بر زراعت به صید ماهی و ساختن تور ماهیگیری اشتغال دارند و قسمتی از تجارت آنها بتوسط علی آباد با روسیه است. ( جغرافیای سیاسی کیهان ص 270 ). نام یکی از بخشهای شهرستان رشت. این بخش در قسمت شمال خاوری شهرستان واقع و محدود است از شمال به دریای خزر. از خاور به رودخانه سفیدرود. از باختر به دهستان خشگ بیجار بخش خمام و از جنوب به بخش کوچصفهان. آب و هوای بخش مانند دیگر نقاط گیلان معتدل و مرطوب است. آب قراء بخش برای زراعت از نهرهای نورود و توشاجوب منشعب از سفیدرود است. محصول عمده بخش برنج و ابریشم و کنف و چای و صیفی است. این بخش از 42 آبادی بزرگ و کوچک تشکیل شده و مجموع نفوس آن در حدود 35 هزار نفر است. مرکز بخش قصبه حورشهر است که در روزهای شنبه و سه شنبه بازار عمومی دارد. قراء مهم این بخش عبارتند از: توچا. گفشه. لیچا. جوریاب. اژدها بلوچ. نوده. بندر علی آباد و چونچنان. در سال 1318 طرح جاده لشت نشا به کوچصفهان بوسیله مالک محل کشیده شده و بواسطه پیش آمد وقایع شهریور 1320 تا سال 1327 هَ. ش. راکد مانده بود و در این سال مجدداً شروع به مرمت و شن ریزی و تکمیل جاده گردید و در تاریخ 2 تیر ماه 1328 خاتمه یافت و همان روز افتتاح شد و همه روزه بین مرکز بخش و رشت و لاهیجان اتومبیل رفت وآمد میکند. مرکز بخش با رشت ارتباط تلفنی دارد و درنظر است که از مرکز بخش بندر علی آباد راه فرعی اتومبیل رو احداث شود. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2 ).