لطف الله نیشابوری

لطف الله بن سلیمان شاه نیشابوری ملقب به مولانا (تولد نیشابور؟_وفات-سال ۸۱۶ هجری قمری) از شاعران ایرانی در قرن هشتم و آغاز قرن نهم هجری بوده است. او از نام خویش برای تخلص شعریش استفاده می کرده و لطف تخلص می کرده است. لطف الله هم عصر با شاهرخ تیموری بوده است.
در انتقاد از اوضاع روزگار خود

لطف الله نیشابوری ( ـ۸۱۰/۸۱۶ق)
شاعر ایرانی. در جوانی به خدمت خواجه علاءالدین محمد فریومدی، صاحب دیوان خراسان، روی آورد. سپس در نیشابور، سبزوار و بیهق ستایشگر امرای سربداری شد و اشعاری در ستایش تاج الدین علی چشمی، معروف به علیِ شمس الدین، و نظام الدین یحیی کرابی و خواجه نجم الدین علی مؤید سرود. مدتی نیز در زمرۀ ستایشگران تیموریان بود و اشعاری در ستایش امیرتیمور گورکان و پسرانش، میرانشاه و شاهرخ، سرود. نیشابوری شاعری قصیده سرا و پیرو سبک خراسانی بود و قصیده هایش بسیار نزدیک به قصاید ابن یمین است. قصایدی در توحید و نعت رسول و ائمۀ اطهار (ع) سروده است. تقی الدین کاشی نزدیک به ۸۰۰ بیت از اشعار او را در خلاصة الاشعار آورده است.

لطف الله نیشابوری ملقب به مولانا (تولد نیشابور ؟_وفات-سال ۸۱۶ هجری قمری) از شاعران ایرانی در قرن هشتم و آغاز قرن نهم هجری بوده است.او از نام خویش برای تخلص شعریش استفاده می کرده و لطف تخلص می کرده است.لطف الله هم عصر با شاهرخ تیموری بوده است.
• -> در انتقاد از اوضاع روزگار خود (شعر فارسی در عهد شاهرخ یا آغاز انحطاط در شعر فارسی، تألیف احسان یار شاطر، تهران 1334، ص 204)