حاشیه نشین. [ ی َ / ی ِ ن ِ ] ( نف مرکب ) آنکه درحاشیه مجلس نشیند. حاضری در مجلس که بکاری نیست.
- امثال :
حاشیه نشین دلش فراخ است ( یا گشاد است ) ؛ یعنی چون سود و زیانی در امرندارد هرچه بیشتر و بهتر و پر خرج تر را رأی دهد، نظیر: از کیسه خلیفه می بخشد:
خرج که از کیسه مهمان بود
حاتم طائی شدن آسان بود.