دادگستر

دادگر، دادگسترنده، عمل دادگستر، ترویج عدل
( صفت ) ۱ - آنکه اجرای عدالت کند

(گُ تَ ) (ص فا. ) ۱ - آن که اجرای عدالت کند، عادل . ۲ - خدای تعالی .

دادگستر. [ گ ُ ت َ ] ( نف مرکب ) دادور. دادگر. عادل. عادلی که عدل و داد را در میان مردم جاری کند و مبسوط سازد. ( انجمن آرای ناصری ) :
بدویست کیهان خرم بپای
همو دادگستر به هر دو سرای.هر آن شاه کو دادگستر بود
به هر دو جهان شاه سرور بود.بشد بخت ایرانیان کندرو
شد آن دادگستر جهان دیده زو.شه عالم عادل دادگستر
که بی چاکر او نیابی دیاری.ملک بوسعید آفتاب سعادت
جهاندار و دین پرور و دادگستر.چو گفت این سخن دادگسترعزیز
نگفتند دیگر در این باب چیز.بیندیش تا چیست مردم که او را
سوی خویش خواند ایزد دادگستر.دستور دادگستر سلطان دادورز
مسعودسعد ملکت سلطان کامگار.تا حشر فذلک بقا باد
توقیع تو دادگستران را.پادشاه عالم عادل دادگستررعیت پرور. ( سندبادنامه سمرقندی ص 342 ). و پادشاه را هفت وزیر شایسته بود هر یک کامل و عاقل و ناصح و فاضل و ملک پرور و دادگستر. ( سندبادنامه ص 78 ). پادشاه میمون عالم عادل دادگستر دین پرور. ( سندبادنامه ص 342 ).
بهار میگذرد دادگسترا دریاب
که رفت موسم و حافظ هنوز می نچشید. || نام خدای عز و جل. ( برهان ) :
مگر دادگستر ببخشایدم
مگر ز آتش تیز نگزایدم.ولیکن حکمتش گر تو ندانی
روا باشد که داند دادگستر.|| دل که به عربی قلب گویند. ( برهان ).

آن که عدل وداد را میان مردم گسترش دهد، دادگسترنده، دادگر، عادل.

پِینا