غبطه خوردن

رشک بردن

رشک کردن

خیر غبطه با حسرت بسیار متفاوت است
غبطه یعنی کاش من هم داشتم
اما حسرت یعنی کاش او نداشت کاش او ازبین می رفت
نفرت داشتن از چیزی یا کسی

به حسد کردن میاد.
وقتی یه نفر کاری را بکنند بعد کار بهش صله جزا یا اجرت یا انعام میدهند دیدبانان بهش حسد میکنند که کاش ما هم همین کار را انجام میدادیم و امر وز ما هم کثل این نتیجه و صله و بدله یا انعام میگرفتیم.

حسادت کردن

حسرت خوردن

غبطه رو همه حسد کردن معنی کردن نمیدونم چرا در صورتی که در مقابل هم هستن.

امام صادق علیه السلام :
إنَّ الْمُؤْمِنَ یَغْبِطُ وَ لا یَحْسُدُ وَ الْمُنافِقُ یَحْسُدُ وَ لایَغْبِطُ؛
امام صادق علیه السلام :
مؤمن غبطه می خورد و حسد نمی ورزد، و منافق حسد می ورزد و غبطه نمی خورد.
الکافی، ج2، ص 307، ح7

حسد و غبطه متفاوت هستند . حسد رشک بردن با بدخواهی هست و غبطه رشک بردن بدون بدخواهی هست . که اولی بد و دومی بد نیست و خوب هم هست اتفاقا.

مثل:دوستی را بعد از سالها دوری ملاقات میکنید که از موقعیت مالی و اجتماعی خوبی برخوردار شده . .
حسادت : ایکاش من به این امکانات می رسیدم نه او
حسرت : اگه من در فلان تاریخ، فلان معامله را انجام و فلان تصمیم را میگرفتم، من هم موقعیت خوبی داشتم. .
غبطه : خدا بیشتر بهش بده چون فرد شایسته و لایقی هستش، ولی کاش من هم در زندگی موفق میشدم . . .