مترادف حادث : تازه، جدید، نو ، اتفاق، پیشامد، واقع، وقوع، آفریده ، مخلوق
متضاد حادث : قدیم، آفریدگار، خالق
برابر پارسی : پیشآمد
حادث
مترادف حادث : تازه، جدید، نو ، اتفاق، پیشامد، واقع، وقوع، آفریده ، مخلوق
متضاد حادث : قدیم، آفریدگار، خالق
برابر پارسی : پیشآمد
فارسی به انگلیسی
new, created, not eternal
مترادف و متضاد
۱. تازه، جدید، نو ≠ قدیم
۲. اتفاق، پیشامد، واقع، وقوع
۳. آفریده ≠ آفریدگار
۴. مخلوق ≠ خالق
اسم ≠ قدیم
تازه، جدید، نو ≠ اتفاق، پیشامد، واقع، وقوع
فرهنگ فارسی
تازه، نو، نوشونده، آنچه تازه پدید آمده، ضدقدیم
( اسم ) آنچه نو پدید آمده تازه نو مقابل قدیم . توضیح حادث در فلسفه بر دو معنی اطلاق شده : الف - وجود چیزی بعد از عدم آن بنحو بعدیت زمانی که حادث بحدوث زمانی نامند در مقابل قدیم زمانی . ب- نیازمند بغیر و علت که آنرا حادث بحدوث ذاتی نامند مقابل قدیم ذاتی که ذات حق باشد ( شرح حکمه العین ۸۹ فرع. ) یا حادث و قدیم. ۱ - نو و کهنه. ۲- موجودی که نبود و بود شد و موجودی که از آعاز بوده و هست و خواهد بود .
نام موضعی است بساحل دریای یمن
( اسم ) آنچه نو پدید آمده تازه نو مقابل قدیم . توضیح حادث در فلسفه بر دو معنی اطلاق شده : الف - وجود چیزی بعد از عدم آن بنحو بعدیت زمانی که حادث بحدوث زمانی نامند در مقابل قدیم زمانی . ب- نیازمند بغیر و علت که آنرا حادث بحدوث ذاتی نامند مقابل قدیم ذاتی که ذات حق باشد ( شرح حکمه العین ۸۹ فرع. ) یا حادث و قدیم. ۱ - نو و کهنه. ۲- موجودی که نبود و بود شد و موجودی که از آعاز بوده و هست و خواهد بود .
نام موضعی است بساحل دریای یمن
فرهنگ معین
(دِ ) [ ع . ] (اِفا. ) تازه ، نو.
لغت نامه دهخدا
حادث. [ دِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از حدوث. نو. تازه . نوشده. نوشونده. ( مهذب الاسماء ). نوآورده. ج ، حوادِث. ( تاج العروس ). || ( اصطلاح فلسفه ) مُحدَث ، مقابل قدیم. آنکه آغاز دارد. || جرجانی در تعریفات آرد: الحادث مایکون مسبوقا بالعدم و یسمی حدوثا زمانیا و قد یعبرعن الحدوث بالحاجة الی الغیر ویسمی حدوثا ذاتیا. || حدیث کننده. ج ، حادثین. حادثون. حدّاث. ( مهذب الاسماء ). حوادث. ( تاج العروس ).
حادث. [ دِ ] ( اِخ ) نام موضعی است بساحل دریای یمن.
حادث. [ دِ ] ( اِخ ) نام موضعی است بساحل دریای یمن.
حادث . [ دِ ] (اِخ ) نام موضعی است بساحل دریای یمن .
حادث . [ دِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از حدوث . نو. تازه . نوشده . نوشونده . (مهذب الاسماء). نوآورده . ج ، حوادِث . (تاج العروس ). || (اصطلاح فلسفه ) مُحدَث ، مقابل قدیم . آنکه آغاز دارد. || جرجانی در تعریفات آرد: الحادث مایکون مسبوقا بالعدم و یسمی حدوثا زمانیا و قد یعبرعن الحدوث بالحاجة الی الغیر ویسمی حدوثا ذاتیا. || حدیث کننده . ج ، حادثین . حادثون . حدّاث . (مهذب الاسماء). حوادث . (تاج العروس ).
فرهنگ عمید
تازه پدیدآمده.
* حادث شدن: (مصدر لازم )
۱. رخ دادن، روی دادن، اتفاق افتادن.
۲. پیدا شدن، پدید آمدن.
* حادث شدن: (مصدر لازم )
۱. رخ دادن، روی دادن، اتفاق افتادن.
۲. پیدا شدن، پدید آمدن.
تازه‌پدیدآمده.
⟨ حادث شدن: (مصدر لازم)
۱. رخ دادن؛ روی دادن؛ اتفاق افتادن.
۲. پیدا شدن؛ پدید آمدن.
جدول کلمات
تازه ، نو
کلمات دیگر: