ظنین

[ویکی فقه] ظَنین به معنای متهم از آن در باب شهادات سخن گفته اند .
ظنین به کسی گویند که مردم به او بدگمان اند و به وی اعتماد ندارند. در روایتی فاسق و خائن از مصادیق ظنین شمرده شده اند. از این رو، ظنین به متهم به بی دینی یا متهم به دروغ و خیانت تعریف شده است. از آن در باب شهادات سخن گفته اند.بر اساس روایتی، شهادت ظنین نزد قاضی پذیرفته نیست. ظنین هرچند در لغت به معنای مطلق متهم آمده است، لیکن از نگاه فقها مراد از آن تهمتی خاص است.