چارق

( اسم ) کفش چرمی که بندها و تسمه های بلند دارد و بندهای آن بساق یا پیچیده میشود پا تابه بالیک .
از قرای خدابنده لوی خمسه و جدید النسق. ملکی نواب والا رکن الدوله محمد تقی میرزاست .

(رُ ) [ تر. ] (اِ. ) کفشی چرمی با بندهای بلند که به دور پا پیچیده می شود.

چارق. [ رُ ] ( ترکی ، اِ ) چارغ.نوعی از پاافزار. ( آنندراج ). نوعی از کفش صحرائیان.( غیاث ). چاروق. پوزار. پای افزار. پاپوش. چاموش. شم.پالیک. قسمی کفش. نوعی پاپوش. کفش درشت روستائیان. کفش های روستائیان از انبان کرده. نوعی کفش که از انبان کنند. پای افزار از پوست انبان که آن را با ریسمانهای کلفت به پای بندند و فقرای روستا و ساربانان پوشند. کفش ترکان و آن پوست ناپیراسته باشد که با قاتمه ( طناب باریک پشمین ) به پای بندند. پاپوش که زیر آن پوست و روی آن ریسمان است. پاپوش دهاتی :
ای ایاز آن مهرها بر چارقی
چیست آخر همچو بربت عاشقی.همچو مجنون بر رخ لیلی خویش
کرده ای تو چارقی را دین و کیش.بنگریدند از یسار و از یمین
چارقی بدریده بود و پوستین.باز گفتند این مکان بی نوش نیست
چارق اینجا جزپی روپوش نیست.پوستین و چارق آمد از نیاز
در طریق عشق محراب ایاز.میرود هر روز در حجره برین
تا ببیندچارقی با پوستین.تو کجایی تا شوم من چاکرت
چارقت دوزم زنم شانه سرت.چارقت دوزم شپشهایت کشم
شیر پیشت آورم ای محتشم.- امثال :
یک پا گیوه یک پا چارق ؛ کنایه است از فقری تمام.
کرد را به مسجد راه دهند با چارقش آید ؛ کنایه است از جهل و آداب ندانی.

---

چارق. [ رُ ] ( اِخ ) دهی از دهستان چهاردولی اسدآباد شهرستان همدان واقع در 10 هزارگزی شمال باختری قصبه اسدآباد و 5 هزارگزی جنوب چنار. کوهستانی سردسیر با 241 نفر سکنه. آب آن از چشمه و محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی زنان قالی بافی و راه آن مالرو است. ( فرهنگ جغرافیایی ج 5 ).

---

چارق. [ رُ ] ( اِخ ) از قرای خدابنده لوی خمسه و جدیدالنسق. ملکی نواب والا رکن الدوله محمدتقی میرزا است. هوایش ییلاق و زراعت آنجا دیمی و آبی است. یکرشته قنات دارد که محصول و صیفی آن را مشروب میسازد. سکنه اینقریه پانزده خانوار است. ( مرآت البلدان ج 4 ص 50 ).

( چارق * ) پای ابزار ویژه مکان های برفی که رویه اش از موی بز و ته آن چرم گاو است
پوست احشام بزرگ از قبیل الاغ را جهت حفاظت از اعضای بدن علی الخصوص پا به شکل مشخصی دوخته به تن میکنند

شم