( اسم ) زمین شوره که در آن چیزی به عمل نیاید شوره زار .
شوره بوم
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شوره بوم. [ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) زمین شوره زار. زمین بی حاصل. ( ناظم الاطباء ). شوربوم. ( فرهنگ فارسی معین ) :
دریغ است با سفله گفتن علوم
که ضایع شود تخم در شوره بوم.
نیکویی با بدان و بی ادبان
تخم در شوره بوم کاشتن است.
دریغ است با سفله گفتن علوم
که ضایع شود تخم در شوره بوم.
سعدی.
- تخم در شوره بوم کاشتن ؛ کنایه از کار بیهوده و بی حاصل کردن : نیکویی با بدان و بی ادبان
تخم در شوره بوم کاشتن است.
سعدی.
کلمات دیگر: