مجرب . آزموده . گردش روزگار را دیده .
روزگار دیده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
روزگاردیده. [ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) مجرب. آزموده. گردش روزگار را دیده. ( ناظم الاطباء ) : از میان آن قوم سه پیر بیرون آوردند... فاضلتر و روزگاردیده تر. ( تاریخ بیهقی ). آن کارچنان بکرد که خردمندان و روزگاردیدگان کنند. ( تاریخ بیهقی ). || رنج برده. ( از ناظم الاطباء ).
کلمات دیگر: