دعن

فرهنگ فارسی

بی باک .

دعن. [ دَ ] ( ع اِ ) برگهای خرما که بعضی را با بعضی به رسنی از پوست خرما بافته برآن خرما گسترند. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

دعن. [ دَ ع ِ ] ( ع ص ، اِ ) بدخو و بدغذا. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

دعن. [ دِ ع َن ن ] ( ع ص ) بی باک. ( آنندراج ). ماجن. ( اقرب الموارد ). || ( منتهی الارب ). ج ، دِعنّة. ( اقرب الموارد ). ( اِ مص ) بی باکی.

دعن . [ دَ ] (ع اِ) برگهای خرما که بعضی را با بعضی به رسنی از پوست خرما بافته برآن خرما گسترند. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).

دعن . [ دَ ع ِ ] (ع ص ، اِ) بدخو و بدغذا. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).

دعن . [ دِ ع َن ن ] (ع ص ) بی باک . (آنندراج ). ماجن . (اقرب الموارد). || (منتهی الارب ). ج ، دِعنّة. (اقرب الموارد). (اِ مص ) بی باکی .

کلمات دیگر: