نظریۀ انتقادی

نظریه‌ای غالب در مکتب فرانکفورت که نگاهی انتقادآمیز به استفادۀ ابزاری از علم و فلسفه دارد و پیشرفت‌های علمی را وسیله‌ای برای رهایی انسان می‌داند

دیدگاهی که می‌کوشد با تلفیق دو جریان فکری اثبات‌گرا و تعبیری با گذر از این دوگانگی در بافتار، ادراکی گسترده در مسیر مشارکت کنشگران در تکامل اجتماعی پدید آورد