کلمه جو
صفحه اصلی

اعفر

فرهنگ فارسی

سپیدی که بسرخی باز زند

لغت نامه دهخدا

اعفر. [ اَ ف َ ] ( ع ص ) سپیدی که بسرخی باززند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). سپید که بسرخی باززند. ( آنندراج ). سپید که سخت سپید نباشد. ( بحر الجواهر ). سپید نه روشن. ( مهذب الاسماء نسخه خطی ). || آهو که بر سپیدی او سرخی غالب باشد یا آهو که پشتش سرخ و پهلو و تهیگاه او اندک سپید باشد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). آهوی سرخ. ( مهذب الاسماء نسخه خطی ).


کلمات دیگر: