کاونده مغز شکافنده مغز
مغز کاو
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
مغزکاو. [ م َ ] ( نف مرکب ) کاونده مغز. شکافنده مغز. پریشان کننده مغز :
همی بازگیری به دام چکاو
ببینی کنون خنجر مغزکاو.
تبر مغزکاوو سنان سینه دوز.
برآهنجد از پشت ماهی و گاو.
همی بازگیری به دام چکاو
ببینی کنون خنجر مغزکاو.
اسدی.
خدنگ از دل جنگیان کینه توزتبر مغزکاوو سنان سینه دوز.
اسدی.
به سر بر زند خنجر مغزکاوبرآهنجد از پشت ماهی و گاو.
اسدی.
کلمات دیگر: