تاریکی روز

مجازا بمعنی سختی ایام آمده .

تاریکی روز. [ کی ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) مجازاً بمعنی سختی ایام آمده : تاریکی روز از فغان است ، الجزع عند البلاء تمام المحنة. الجزع اتعب من الصبر. ( علی علیه السلام )؛ رنج بی آرامی و ناشکیبایی بیش از رنج بر شکیبایی باشد. ( از امثال و حکم دهخدا ج 1 ص 239 و 535 ).