ده زبانی

پرحرفی و زیاد گویی .

ده زبانی. [ دَه ْ زَ ] ( حامص مرکب ) حالت و چگونگی ده زبان. || پرحرفی و زیادگویی. ( ناظم الاطباء ). || کنایه از هرلحظه چیزی گفتن وبر حرف خود ثابت نبودن است. ( آنندراج ) :
چون نکردی یک زبانی لاله وار
ده زبانی نیز چون سوسن مکن.با نسیم خانه زاد بوستان دوستی
ای گل رعنا چو سوسن ده زبانی می کنی.و رجوع به ده زبان شود.