درشت گویی . گفتن سخنان تلخ و درشت .
تلخ گفتاری
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تلخ گفتاری. [ ت َ گ ُ ] ( حامص مرکب ) درشت گویی. گفتن سخنان تلخ و درشت :
تو در دل من از آن خوشتری و شیرین تر
که من ترش بنشینم ز تلخ گفتاری.
تو در دل من از آن خوشتری و شیرین تر
که من ترش بنشینم ز تلخ گفتاری.
سعدی.
کلمات دیگر: