ابن سعد

ابن سعد. [ اِ ن ُ س َ ] (اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن سعدبن منیع زهری بصری . کاتب واقدی محمدبن عمربن واقد. او تاریخ و حدیث از واقدی و دیگر اصحاب روایت از قبیل هشیم و سفیان بن عیینه و ابن علیه فراگرفت و به 230 هَ .ق . درگذشت . او راست : کتاب الطبقات و آن را در سیرت مصطفی صلوات اﷲعلیه و اصحاب و تابعین او تا زمان خویش کرده است . ابن الندیم علاوه بر کتاب طبقات ، کتاب دیگری اخبارالنبی از او نام برده است .

ابن سعد. [ اِ ن ُ س َ ] (اِخ ) عمربن سعدبن ابی وقاص زهری . در سال 61 هَ .ق . بسرکردگی چهارهزار تن از دست عبیداﷲبن زیاد بحرب حضرت حسین بن علی علیه السلام به کربلا شد و پس از شهادت آن حضرت امر تاختن اسب بر اجساد شهدا دادو به سال 66 آنگاه که مختاربن ابی عبیده ٔ ثقفی بخون خواهی اهل بیت برخاست عمر سعد را دستگیر کرده بکشت .
- مثل ابن سعد ؛ در تداول عامه به صورت تشبیهی مبتذل ، جلوسی سخت بتکبر و مهیب .