ارزش گرایی

ارزش گرایی (به انگلیسی: VALUISM) رویکردی است که تمرکز بر یکپارچه سازی روش های مختلف «بهبود ارزش» با فعالیت های یک سازمان دارد. این رویکرد متأخّرترین دیدگاه در ادامه سیر تحول روش شناسی های ارزش است (یعنی آنالیز ارزش VA - مهندسی ارزش VE - مدیریت ارزش VM - برنامه ریزی ارزش VP) که از سال ۱۹۹۰ مطرح شده است. رویکرد ارزش تأکید بر کارکردها دارد (حذف کارکردهای اضافه و ایجاد و بهبود کارکردهای مفید) ارزش گرایی که گاهی ارزش محوری یا ارزش مداری نیز خوانده می شود می تواند شامل همه یا ترکیبی از متدلوژی های بهبود ارزش (ابزارهای مدیریت کیفیت جامع همچون QFD]] , JIT, FMEA, DOE]] و تکنیک های حل مسئله و...) باشد که اصول و شیوه های مدیریت ارزش، مهندسی ارزش و آنالیز ارزش در مرکز پرگار آن قرار دارند. اعتقاد استانداردهای از قبیل EN12973:2000 و انجمن مهندسی ارزش آمریکا SAVE بر این است که تفکر ارزش گرا قابلیت بهبود کلیه فعالیت های سازمان یافته را دارا می باشد؛ به طوری که با شناسایی نقاط قابل بهبود، ابزار و شیوه حل مسئله را انتخاب و تدوین نموده، اقدام به حل و ارزیابی ارزش و سپس ارائه و بازخورد می نماید.Valuism بر این نکته تکیه دارد که فلسفه وجودی هر عنصر/عنوان مفید در یک سیستم، باید یک کارکرد مشخص و قابل اندازه گیری در راستای یک مأموریت مشخص باشد؛ نه با هدف نمایش یک صفت یا مفهومی مبهم.نبو