هو
فارسی به انگلیسی
exclamation uttered by dervishes as a curse or good wish
he
hoot, hiss, false rumour
hoot, report, rumor, rumour
عربی به فارسی
او (ان مرد) , جانور نر , هاس هع , ءس هع , ان , ان چيز , ان جانور , ان کودک , او (ضمير سوم شخص مرد) , بادخور کردن , تهويه کردن , هوا دادن به , پاک کردن
فرهنگ فارسی
صدا، آواز، بانگ وفریاد، سروصداوجنجال به پاکردن، ضمیرغائب مفردمذکربه معنی او، وی، اشاره به ذات حق
۱- ضمیرسوم شخص مفردغایب او وی . ۲- ( اسم )اشاره ایست به ذات الهی : و الهم روز و شب اندر صنع هو هیچگونه نیستم پروای تو . ( مثنوی ) توضیح ۱- بیت مذکور در مثنوی نیکلسن موجودنیست . توضیح ۲- در آغاز نامه هاو کتابها این کلمه اشاره است به خدا. توضیح این کلمه بصورت تکی. درویشان و درویش مسکلان بکار رود. ۳ - تلفظ هو که درویشان بر زبان رانند. ۴ - نعره : گه بیک حمله سپاهی می شکست گه به هویی قلبگاهی میدرید . ( حافظ )
کرانه روزن خانه
۱- ضمیرسوم شخص مفردغایب او وی . ۲- ( اسم )اشاره ایست به ذات الهی : و الهم روز و شب اندر صنع هو هیچگونه نیستم پروای تو . ( مثنوی ) توضیح ۱- بیت مذکور در مثنوی نیکلسن موجودنیست . توضیح ۲- در آغاز نامه هاو کتابها این کلمه اشاره است به خدا. توضیح این کلمه بصورت تکی. درویشان و درویش مسکلان بکار رود. ۳ - تلفظ هو که درویشان بر زبان رانند. ۴ - نعره : گه بیک حمله سپاهی می شکست گه به هویی قلبگاهی میدرید . ( حافظ )
کرانه روزن خانه
فرهنگ معین
(هُ ) (اِ. ) (عا. ) صدا، آواز، فریاد.
( ~. ) (اِ. ) چرک و زرداب زخم .
(هُ وَ ) [ ع . ] (ضم . ) ۱ - ضمیر مفرد مذکر غایب : او، آن . ۲ - در نزد عرفا منظور خداوند است .
( ~. ) (اِ. ) چرک و زرداب زخم .
(هُ وَ ) [ ع . ] (ضم . ) ۱ - ضمیر مفرد مذکر غایب : او، آن . ۲ - در نزد عرفا منظور خداوند است .
(هُ) (اِ.) (عا.) صدا، آواز، فریاد.
( ~.) (اِ.) چرک و زرداب زخم .
(هُ وَ) [ ع . ] (ضم .) 1 - ضمیر مفرد مذکر غایب : او، آن . 2 - در نزد عرفا منظور خداوند است .
لغت نامه دهخدا
هو. [ هََ / هُو ] ( اِ ) زردآب و ریمی را گویند که از زخم و جراحت برمی آید. || آب دزدیدن زخم و جراحت را نیز گفته اند. ( برهان ). و در این صورت هو مبدل اَو و آب است. ( از انجمن آرا ). || ماه. قمر. || ابر. ( ناظم الاطباء ).
هو. ( اِ ) آه و نفس. ( برهان ). هوی.رجوع به هوی شود. || ( اِ صوت ) کلمه ای است که از برای آگاهانیدن و خبر کردن گویند. ( برهان ).
- های و هو یا هیاهو ؛ به معنی هلالوش و بانگ و فریاد و مشغله است :
چه عاشق است که فریاد دردناکش نیست
چه مجلس است کز او های و هو نمی آید.
چون گوزنان هویی از جان برکشم
کآن شکار آهوان بدرود باد.
ز بخشایش فرومگذار مویی.
گه به هویی قلب گاهی می درید.
هو. [ هََ / هُو ] ( اِ ) خبر بی اصل. خبر دروغ. سروصدا درباره چیزی که حقیقت ندارد. چُو.
- هو انداختن ؛ خبری بی اساس را در میان مردم شایع کردن.
- هوچی ؛ کسی که خبرهای بی اساس را برای منافع خود شایع کند.
- هو کردن ؛ درباره کسی خبر بی اساس و زیان آور انتشار دادن و او رادر نظر مردم پست کردن.
- یک هو ؛ غفلةً. بی خبر. ناگاه.
هو. [ هَُ وَ ] ( ع ضمیر ) ضمیر واحد مذکر غایب یعنی او و آن. ( ناظم الاطباء ).
هو. [ هََ وو ] ( ع اِ ) کرانه. || روزن خانه. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
هو. ( اِخ ) در تداول صوفیان مخفف هُوَ و مراد خدای تعالی است : یا هو؛ ای خدا. ( یادداشت به خط مؤلف ). پنهانی است که مشاهده آن غیر را درست نیاید. ( تعریفات میرسیدشریف ) :
صبغةاﷲ چیست ؟ رنگ خُم هو
پیسه ها یک رنگ گردد اندر او.
در هوا کی پایدار آید ندا؟
چون هوا بگذاشتی پیغام هوست.
هو. ( اِ ) آه و نفس. ( برهان ). هوی.رجوع به هوی شود. || ( اِ صوت ) کلمه ای است که از برای آگاهانیدن و خبر کردن گویند. ( برهان ).
- های و هو یا هیاهو ؛ به معنی هلالوش و بانگ و فریاد و مشغله است :
چه عاشق است که فریاد دردناکش نیست
چه مجلس است کز او های و هو نمی آید.
سعدی.
|| در اصطلاح عرفا و اهل معنی به معنی ناله و زاری به درگاه حق تعالی است : چون گوزنان هویی از جان برکشم
کآن شکار آهوان بدرود باد.
خاقانی.
در آن ساعت که ما مانیم و هویی ز بخشایش فرومگذار مویی.
نظامی.
گه به یک حمله سپاهی می شکست گه به هویی قلب گاهی می درید.
حافظ.
هو. [ هََ / هُو ] ( اِ ) خبر بی اصل. خبر دروغ. سروصدا درباره چیزی که حقیقت ندارد. چُو.
- هو انداختن ؛ خبری بی اساس را در میان مردم شایع کردن.
- هوچی ؛ کسی که خبرهای بی اساس را برای منافع خود شایع کند.
- هو کردن ؛ درباره کسی خبر بی اساس و زیان آور انتشار دادن و او رادر نظر مردم پست کردن.
- یک هو ؛ غفلةً. بی خبر. ناگاه.
هو. [ هَُ وَ ] ( ع ضمیر ) ضمیر واحد مذکر غایب یعنی او و آن. ( ناظم الاطباء ).
هو. [ هََ وو ] ( ع اِ ) کرانه. || روزن خانه. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
هو. ( اِخ ) در تداول صوفیان مخفف هُوَ و مراد خدای تعالی است : یا هو؛ ای خدا. ( یادداشت به خط مؤلف ). پنهانی است که مشاهده آن غیر را درست نیاید. ( تعریفات میرسیدشریف ) :
صبغةاﷲ چیست ؟ رنگ خُم هو
پیسه ها یک رنگ گردد اندر او.
مولوی.
فکر ما تیری است از هو در هوادر هوا کی پایدار آید ندا؟
مولوی.
باد در مردم هوا و آرزوست چون هوا بگذاشتی پیغام هوست.
مولوی.
هو. (اِ) آه و نفس . (برهان ). هوی .رجوع به هوی شود. || (اِ صوت ) کلمه ای است که از برای آگاهانیدن و خبر کردن گویند. (برهان ).
- های و هو یا هیاهو ؛ به معنی هلالوش و بانگ و فریاد و مشغله است :
چه عاشق است که فریاد دردناکش نیست
چه مجلس است کز او های و هو نمی آید.
|| در اصطلاح عرفا و اهل معنی به معنی ناله و زاری به درگاه حق تعالی است :
چون گوزنان هویی از جان برکشم
کآن شکار آهوان بدرود باد.
در آن ساعت که ما مانیم و هویی
ز بخشایش فرومگذار مویی .
گه به یک حمله سپاهی می شکست
گه به هویی قلب گاهی می درید.
- های و هو یا هیاهو ؛ به معنی هلالوش و بانگ و فریاد و مشغله است :
چه عاشق است که فریاد دردناکش نیست
چه مجلس است کز او های و هو نمی آید.
سعدی .
|| در اصطلاح عرفا و اهل معنی به معنی ناله و زاری به درگاه حق تعالی است :
چون گوزنان هویی از جان برکشم
کآن شکار آهوان بدرود باد.
خاقانی .
در آن ساعت که ما مانیم و هویی
ز بخشایش فرومگذار مویی .
نظامی .
گه به یک حمله سپاهی می شکست
گه به هویی قلب گاهی می درید.
حافظ.
هو. (اِخ ) در تداول صوفیان مخفف هُوَ و مراد خدای تعالی است : یا هو؛ ای خدا. (یادداشت به خط مؤلف ). پنهانی است که مشاهده ٔ آن غیر را درست نیاید. (تعریفات میرسیدشریف ) :
صبغةاﷲ چیست ؟ رنگ خُم ّ هو
پیسه ها یک رنگ گردد اندر او.
فکر ما تیری است از هو در هوا
در هوا کی پایدار آید ندا؟
باد در مردم هوا و آرزوست
چون هوا بگذاشتی پیغام هوست .
صبغةاﷲ چیست ؟ رنگ خُم ّ هو
پیسه ها یک رنگ گردد اندر او.
مولوی .
فکر ما تیری است از هو در هوا
در هوا کی پایدار آید ندا؟
مولوی .
باد در مردم هوا و آرزوست
چون هوا بگذاشتی پیغام هوست .
مولوی .
هو. [ هََ / هُو ] (اِ) خبر بی اصل . خبر دروغ . سروصدا درباره ٔ چیزی که حقیقت ندارد. چُو.
- هو انداختن ؛ خبری بی اساس را در میان مردم شایع کردن .
- هوچی ؛ کسی که خبرهای بی اساس را برای منافع خود شایع کند.
- هو کردن ؛ درباره ٔ کسی خبر بی اساس و زیان آور انتشار دادن و او رادر نظر مردم پست کردن .
- یک هو ؛ غفلةً. بی خبر. ناگاه .
هو. [ هََ / هُو ] (اِ) زردآب و ریمی را گویند که از زخم و جراحت برمی آید. || آب دزدیدن زخم و جراحت را نیز گفته اند. (برهان ). و در این صورت هو مبدل اَو و آب است . (از انجمن آرا). || ماه . قمر. || ابر. (ناظم الاطباء).
هو. [ هََ وو ] (ع اِ) کرانه . || روزن خانه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
هو. [ هَُ وَ ] (ع ضمیر) ضمیر واحد مذکر غایب یعنی او و آن . (ناظم الاطباء).
فرهنگ عمید
صدا، آواز، فریاد، بانگ.
* هو کردن: (مصدر متعدی ) [عامیانه]
۱. سر و صدا راه انداختن.
۲. کسی را با جار و جنجال بدنام و بی آبرو کردن.
چرک و زرداب زخم.
* هو کشیدن: (مصدر لازم ) [قدیمی] چرک و آماس کردن زخم.
او، در اشاره به ذات باری تعالی.
* هو کردن: (مصدر متعدی ) [عامیانه]
۱. سر و صدا راه انداختن.
۲. کسی را با جار و جنجال بدنام و بی آبرو کردن.
چرک و زرداب زخم.
* هو کشیدن: (مصدر لازم ) [قدیمی] چرک و آماس کردن زخم.
او، در اشاره به ذات باری تعالی.
صدا؛ آواز؛ فریاد؛ بانگ.
⟨ هو کردن: (مصدر متعدی) [عامیانه]
۱. سر و صدا راه انداختن.
۲. کسی را با جار‌و‌جنجال بدنام و بی‌آبرو کردن.
چرک و زرداب زخم.
⟨ هو کشیدن: (مصدر لازم) [قدیمی] چرک و آماس کردن زخم.
او، در اشاره به‌ذات باری‌تعالی.
دانشنامه آزاد فارسی
(در لغت ضمیری است که بر غائب دلالت می کند) اصطلاحی عرفانی به معنیِ غیبی که به شهود درنمی آید، و ادراک حسّیِ آن ممکن نیست. گاه نیز، همین لفظ را اشاره به ذات حضرت حق دانسته اند. مورد دوم اگرچه خاص تر است، اما معنای رایج تر این کلمه است. بسیاری کسان در آغاز کتابت یا سخن یا در ذکر، «هو» و «یاهو» به کار می برند که جانشین «الله» یا «یاالله» است.
wikijoo: هو
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی هُوَ: او - آن
معنی مَا هُوَ: نیست
معنی أَمَّن: یا چه کسی - یا کسی که(در جمله "أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ ءَانَاءَ ﭐللَّیْلِ ")
معنی مُوَلِّیهَا: گرداننده ی رو به سوی آن (عبارت "وَلِکُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّیهَا "یعنی:برای هر گروهی قبله ای است که خدا گرداننده روی آن گروه به آن قبله است)
معنی یُعِیدُ: باز می گرداند - بر می گرداند ("إِنَّهُ هُوَ یُبْدِئُ وَیُعِیدُ"یعنی خدای تعالی هم برای اولین بار چیزی را پدید می آورد و هم چیزی را که قبلاً پدید آورده و از بین رفته را دوباره بر می گرداند)
معنی نَاصِیَتِهَا: موی جلوی پیشانی آن (درعبارت "مَّا مِن دَابَّةٍ إِلَّا هُوَ ءَاخِذٌ بِنَاصِیَتِهَا" گرفتن ناصیه موی جلوی سر کنایه است از کمال تسلط و نهایت قدرت بر آن )
معنی کَلٌّ: سربار(معنای عبارت" هو کل علی مولاه "این است که او سربار سرپرست خویش است وبار و عیال کسی است که امورش را تدبیر میکند و او خودش نمیتواند امور خود را تدبیر کند )
معنی یُبْدِئُ: به وجود می آورد - باعث بوجود آمدن (چیزی) برای اولین بار می گردد - پدید می آورد("إِنَّهُ هُوَ یُبْدِئُ وَیُعِیدُ"یعنی خدای تعالی هم برای اولین بار چیزی را پدید می آورد و هم چیزی را که قبلاً پدید آورده و از بین رفته را دوباره بر می گرداند)
معنی وِجْهَةٌ: چیزی که به آن رو کنند و متوجه آن شوند (کلمه "وجهة" بمعنای چیزیست که آدمی رو به آن میکند ، مانند قبله ، که آن نیز بمعنای چیزی است که انسان متوجه آن میشود. عبارت "وَلِکُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّیهَا "یعنی:برای هر گروهی قبله ای است که خدا گرداننده روی آ...
معنی قَائِمٌ: ایستاده -برپا -پا بر جا- ثابت قدم-قیام کننده (کلمه قیام بر وزن فیعال می باشدو قیام بر هر چیز به معنای درست کردن و حفظ و تدبیر و تربیت و مراقبت و قدرت بر آن است ،چون قیام به معنای ایستادن است ، و عادتا بین ایستادن و مسلط شدن بر کار ملازمه هست ودر فارس...
معنی قَوَّامِینَ: بسیار قیام کنندگان - بسیاربر پا دارندگان(کلمه قیام بر وزن فیعال می باشدو قیام بر هر چیز به معنای درست کردن و حفظ و تدبیر و تربیت و مراقبت و قدرت بر آن است ،چون قیام به معنای ایستادن است ، و عادتا بین ایستادن و مسلط شدن بر کار ملازمه هست ودر فارسی هم ...
معنی مَحْجُوبُونَ: آنانکه در حجاب و پرده قرار گرفته اند (مراد از محجوب بودن از پروردگارشان در روز قیامت محروم بودنشان از کرامت قرب و منزلت او است ویا محجوب بودن از رحمت خداست ومعنایش این نیست که از معرفت خدا محجوبند ، چون در روز قیامت همه حجابها برطرف میشود ، یعنی همه ...
ریشه کلمه:
هو (۴۸۱ بار)
معنی مَا هُوَ: نیست
معنی أَمَّن: یا چه کسی - یا کسی که(در جمله "أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ ءَانَاءَ ﭐللَّیْلِ ")
معنی مُوَلِّیهَا: گرداننده ی رو به سوی آن (عبارت "وَلِکُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّیهَا "یعنی:برای هر گروهی قبله ای است که خدا گرداننده روی آن گروه به آن قبله است)
معنی یُعِیدُ: باز می گرداند - بر می گرداند ("إِنَّهُ هُوَ یُبْدِئُ وَیُعِیدُ"یعنی خدای تعالی هم برای اولین بار چیزی را پدید می آورد و هم چیزی را که قبلاً پدید آورده و از بین رفته را دوباره بر می گرداند)
معنی نَاصِیَتِهَا: موی جلوی پیشانی آن (درعبارت "مَّا مِن دَابَّةٍ إِلَّا هُوَ ءَاخِذٌ بِنَاصِیَتِهَا" گرفتن ناصیه موی جلوی سر کنایه است از کمال تسلط و نهایت قدرت بر آن )
معنی کَلٌّ: سربار(معنای عبارت" هو کل علی مولاه "این است که او سربار سرپرست خویش است وبار و عیال کسی است که امورش را تدبیر میکند و او خودش نمیتواند امور خود را تدبیر کند )
معنی یُبْدِئُ: به وجود می آورد - باعث بوجود آمدن (چیزی) برای اولین بار می گردد - پدید می آورد("إِنَّهُ هُوَ یُبْدِئُ وَیُعِیدُ"یعنی خدای تعالی هم برای اولین بار چیزی را پدید می آورد و هم چیزی را که قبلاً پدید آورده و از بین رفته را دوباره بر می گرداند)
معنی وِجْهَةٌ: چیزی که به آن رو کنند و متوجه آن شوند (کلمه "وجهة" بمعنای چیزیست که آدمی رو به آن میکند ، مانند قبله ، که آن نیز بمعنای چیزی است که انسان متوجه آن میشود. عبارت "وَلِکُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّیهَا "یعنی:برای هر گروهی قبله ای است که خدا گرداننده روی آ...
معنی قَائِمٌ: ایستاده -برپا -پا بر جا- ثابت قدم-قیام کننده (کلمه قیام بر وزن فیعال می باشدو قیام بر هر چیز به معنای درست کردن و حفظ و تدبیر و تربیت و مراقبت و قدرت بر آن است ،چون قیام به معنای ایستادن است ، و عادتا بین ایستادن و مسلط شدن بر کار ملازمه هست ودر فارس...
معنی قَوَّامِینَ: بسیار قیام کنندگان - بسیاربر پا دارندگان(کلمه قیام بر وزن فیعال می باشدو قیام بر هر چیز به معنای درست کردن و حفظ و تدبیر و تربیت و مراقبت و قدرت بر آن است ،چون قیام به معنای ایستادن است ، و عادتا بین ایستادن و مسلط شدن بر کار ملازمه هست ودر فارسی هم ...
معنی مَحْجُوبُونَ: آنانکه در حجاب و پرده قرار گرفته اند (مراد از محجوب بودن از پروردگارشان در روز قیامت محروم بودنشان از کرامت قرب و منزلت او است ویا محجوب بودن از رحمت خداست ومعنایش این نیست که از معرفت خدا محجوبند ، چون در روز قیامت همه حجابها برطرف میشود ، یعنی همه ...
ریشه کلمه:
هو (۴۸۱ بار)
wikialkb: هُو
گویش مازنی
/hoo/ لفظی که برای آگاه کردن کسی به کار می رود - فریادی که زنان و مردان برای صدا زدن یک دیگر از مسافت دور به کار برند & آرزو - خاطر & از اصوات، برای دستور به بازگشت دادن به گاوان شخمی به هنگام شخم
۱لفظی که برای آگاه کردن کسی به کار می رود ۲فریادی که زنان ...
۱آرزو ۲خاطر
از اصوات،برای دستور به بازگشت دادن به گاوان شخمی به هنگام ...
واژه نامه بختیاریکا
( هَو ) اتفاق
( هُو ) او
( هَو ) دم؛ لحظه؛ آن. مثلاً یَه هَو یعنی یِهو؛ ناگهان
( هَو ) شایع؛ چو
( هُو ) او
( هَو ) دم؛ لحظه؛ آن. مثلاً یَه هَو یعنی یِهو؛ ناگهان
( هَو ) شایع؛ چو
پیشنهاد کاربران
در زبان لری بختیاری به معنی
فریاد. داد
Hav
فریاد. داد
Hav
در زبان لری بختیاری به معنی
فریاد. داد.
هوار::داد زدhavar
داد هوار::داد و فریاد
هوگاله::دعوا کردن.
در بازی سنتی چوب بازی لری
قبل از زدن چوب کوچک به طرف حریف کلمه هو را بر زبان
می آورند
فریاد. داد.
هوار::داد زدhavar
داد هوار::داد و فریاد
هوگاله::دعوا کردن.
در بازی سنتی چوب بازی لری
قبل از زدن چوب کوچک به طرف حریف کلمه هو را بر زبان
می آورند
هو : اوست ؛ آن است
ابتدا آنکه این واژه پارسی ست. وجودش به قبل از اسلام باز می گردد. در نامهای اساطیری ایرانیان این واژه به کار رفته است، همچون هووخشتره و. . . . لاکن این واژه معنایی ندارد. چون از نامهای خداوند است. حتی ریشه هایی عبری نیز درین واژه نمایان است. یَهُوَه از نام های خدای موسی می باشد. هو کلید آیین مهر است. و به جز واژه هو، حضرت بر نامی دگر ننشیند. پس یا حضرت هو مدد.
جمله لری بختیاری
هو وید::همان آمد
هو ( همو ) ::همان
هو وید::همان آمد
هو ( همو ) ::همان
در پارسی باستان: هو =خوب
هومَت: پندار خوب
هوخت: گفتار خوب
هورشت: کردار خوب
هومن: مرد خوب
هوتن: تن خوب
هویدا: خوب پیدا
هوده: بازده خوب ( بیهوده: بی سود )
هو خشتره : شهریار خوب
هومَت: پندار خوب
هوخت: گفتار خوب
هورشت: کردار خوب
هومن: مرد خوب
هوتن: تن خوب
هویدا: خوب پیدا
هوده: بازده خوب ( بیهوده: بی سود )
هو خشتره : شهریار خوب
به معنی ( او ) و اشاره کردن به کسی
ایل لر بختیاری ساکن در
خوزستان ( عیلام )
لرستان. ایلام. چهار مال بختیاری. کهگیلویه . اصفهان. فارس. مرکزی. تهران. مازندران. خراسان. بوشهر. ابهر. قم. گرمسار. کرمان. . . .
هووخشتر پادشاه عیلام
شهر لر نشین شوش. شوشتر
خوزستان ( عیلام )
لرستان. ایلام. چهار مال بختیاری. کهگیلویه . اصفهان. فارس. مرکزی. تهران. مازندران. خراسان. بوشهر. ابهر. قم. گرمسار. کرمان. . . .
هووخشتر پادشاه عیلام
شهر لر نشین شوش. شوشتر
در زبان بندری یعنی بله تایید آری درست همین که تو میگی
هو : پارسی= نیک، خوب
عربی= ضمیر سوم شخص
زبان درویشان= خداوند
عربی= ضمیر سوم شخص
زبان درویشان= خداوند
هوگل ( هو = خوب گل ) 1 - گلِ خوب، گلِ نیک؛ 2 - ( به مجاز ) باطراوت و زیبا.
اسم هوگل موردتایید ثبت احوال کشور است.
اسم هوگل موردتایید ثبت احوال کشور است.
هو=به معنای نیکو و منزه و پاکیزه و ایزدی است و از پارسی به عربی رفته و عرب استراق ومستسرق وا ژگان مسروقه ماست و آنها را غط غلوط به جهان اسلام صادر کرده چ ون عرب دولتی نبوده که دبیر و منشی و مدیر داشته باشد و حتی خیلی حروف را تلفظ نمی توانستند بنمایند مثل پ گ چ ژ الان نمونه ترک زبان آذری خودمان مثلا قاف را نمی تونند ادا کنند میخوان بگویند قوری میگویند گوری پس عرب که چهار واژه ندارد قادر به تلفظ آن نبور
هو= نیکو فر و بافر ایزدی
هو= اهورایی
هُوَ = او
هُوْ: هو مخفف هُوَ که در عربی ضمیر مفرد غایب است و صوفیه آن را بر ذات بَحْت و مطلق بدون اعتبار اسماء و صفات یا هستی الله اطلاق می کنند و گاه به معنی وجود محض که از جهت غیبت با عدم، تفاوت دارد، می گیرند زیرا عدم شهود پذیر نیست و وجود محض مشهود است اما اینکه از وی تعبیر به غایب می کنند از آن جهت است که وجود محض جامع جمیع کمالات است و استیفاء و رسیدن به کمال شهود آن هرگز میسر نمی گردد و بدین مناسبت در عین مشهود بودن مانند چیزی است که غایب باشد و دلیل آن که حق را به نام الظاهر و الباطن می خوانیم نیز همین است.
( ( قدرت خود بین که اینقدرت از اوست
قدرت تو نعمت او دان که هوست ) )
( شرح مثنوی شریف، فروزان فر ، بدیع الزمان ، چاپ هشتم ، 1375 . ص ۲۱٠. )
( ( قدرت خود بین که اینقدرت از اوست
قدرت تو نعمت او دان که هوست ) )
( شرح مثنوی شریف، فروزان فر ، بدیع الزمان ، چاپ هشتم ، 1375 . ص ۲۱٠. )
هو به احتمال زیاد اولین واژه ای است که در نامگذاری خدای یکتا بر زبان انسان جاری گشته است. واژه هوم در کهن ترین آثار ادبی جهان یعنی داستان حماسه ای و اسطوره ای گیل گامش قوم سومر و شاید کهن تر از آن در باور قوم ایلامی ( عیلامی ) به خط میخی روی الواح گلی تف داده شده باقی مانده است. در آن داستان یک موجود خیالی به نام humbaba با تلفظ هوم بابا وظیفه نگهداری جنگل دیوان را عهده دار است که در آن گیاه هوم می روئیده است. گیاهی که نوشیدن عصاره یا استشمام دود آن باعث ایست یا ترمز چرخ زمان و متعاقب آن جوان ماندن و پیر نشدن و دست یابی به زندگی جاودانه می شده است. در مجمع یا پانتئون خدایان قوم عیلامی در شهرهای باستانی شوش و اِشان روی لوح ها نام برترین خدای پدر ثبت شده است که نام او humban با تلفظ هوم بان به معنای نگهبان هوم می باشد. هوم به احتمال زیاد به صورت هُوَم تلفظ می شده است که دومعنی میتواند داشته باشد ؛ یکی اینکه " من هو هستم " و دیگری " هو به من تعلق دارد " . این واژه بصورت جمع هوما می باشد. مترادف این کلمه در زبان سانسکریت به شکل مفرد ؛ سومه و به شکل جمع سوما می باشند که احتمالا اولی به معنای " بسوی من " و دومی به معنای " بسوی ما " هستند. بنابراین این واژه بطور آشکار عربی نیست و آیه قرآنی : قل هُوَ اللهُ احد. خطاب به اقوام عرب ؛ یهود و پارس بیان گردیده است که معنای آن این است که به آن اقوام بگو که هو و الله هردو یکی می باشند و هم معنا اند، لذا این سه قوم جایز نیست که بر سر این الفاظ باهم دعوا کنند و سر و دست و پای همدیگر را بشکنند. اهورامزدا به احتمال قریب به یقین به معنای زیر می باشد: اهورا را در خاطر و یاد خود حفظ نما و نگه دار و آنرا به دست فراموشی ( مَزِدا ) نسپار. واژه اوستایی " اَهو " به احتمال قریب به یقین به معنای هو اولیه یا آغازین می باشد.
قوم یهود گویا اجازه نداشته اند که نام برای خداوند انتخاب کنند. با این وجود واژه Jhwh با یاهوَ را انتخاب نموده اند که بصورت ندای ( یا هو : ای خدا ) بیان می شود. آیه قرآنی " الله لا اله الا هو " برای جلب توجه قوم یهود و عجم به نام عربی الله بیان گشته است. از این آیه به سهولت می توان دریافت که الله و هو هم معنی و یکی می باشند و اختلاف آنها فقط در لفظ است و نه در ذات. در ابتدای پیدایش دین اسلام علاوه بر آیین بت پرستی ، اختالف نامگذاری خداوند بین اقوام عرب و یهود و عجم و مسیحی در فرمول بندی اصل توحید در غالب آیه : لا اله الا الله، نقش اساسی را بازی کرده است. قبل از تولد پیامبر اسلام ، قوم عرب برای خداوند کلمه الله را انتخاب نموده و به طاعت و بندگی وی باور داشته اند. زیرا نام پیامبر اسلام ابوالقاسم محمد ابن عبد الله می باشد و عبد الله به معنای بنده خدا می باشد. همانطور که در بالا اشاره شد، قوم یهود از کلمه یاهو استفاده میکردند و قوم پارس از واژه اَهو. اقوام مسیحی از عبارت " پدر آسمانی یا آقا و سرور " استفاده میکردند. لذا بین پیروان این ادیان و آیین ها انتخاب یک لفظ برای نامگذاری خدای یکتا از اهمیت شایانی برخوردار بوده است، زیرا اختلاف لفظ میتواند ریشه و تاروپود اختلافات ایلی و قبیله و قومی باشد. به عنوان مثال برای قوم یهود کلمات یا واژه ها و نام هایی از قبیل نوآه ( نوح ) ؛ آبراهام ( ابراهیم ) ؛ ایساّک ( اسحاق ) ؛جاکوب ( یعقوب ) ؛ ایساو ( عیسو ) و موسا
( موسی ) و تورا ( تورات ) و یاهو ( یَهوَه ) مهم می باشند. برای اقوام مسیحی نام و کلمات ایسا ( عیسی ) ؛ ایوان گلی های چهارگانه ( اناجیل اربعه ) و ملحقات آن تحت عنوان عهد یا وصیت نامه جدید و پدر یا آقا و یا سرور آسمانی مهم می باشند و برای قوم پارس نام کلمات زرتشت ؛ اوستا و اهورا مزدا و برای قوم عرب نام و کلمات محمد ؛ قرآن و الله مهم می باشند. با اندکی ملاحضه و تفکر و تفهم و تعقل به سهولت در خواهیم یافت که واژه حقیقت و معرفت و شناخت خداوند از قلم افتاده اند. نتیجه اینکه روند تبلیغ و ترویج این ادیان و رقابت های سرسختانه پیشوایان دینی با همدیگر در جهت شناخت انسان و جهان و خداوند نبوده است بلکه تنها و فقط بر سر حفظ و نگه داری و بقاء این الفاظ در ذهن و زبان و خط انسان و حافظه و خاطره تاریخ بوده است به اضافه حفظ یوغ های سنگین و سبک شرایع دینی . امروز برای اثبات این ادعا میتوانیم از برجسته ترین پیشوایان این ادیان و مذاهب سوال زیر را مطرح کنیم : انسان و جهان و خدا چه هستند ؟ مطمئن باشید که هرکدام از این پیشوایان دینی داستان هزارویک شب را مثل بلبل خوش آواز و یا طوطی شکر شکن در گوش سر ما نجوا و زمزمه خواهند نمود و در پایان کلام پراکنی چند ساعته خویش، نه خود فهمیده اند که چه گفته اند و نه چیزی عاید شنونده خواهد گردید.
( موسی ) و تورا ( تورات ) و یاهو ( یَهوَه ) مهم می باشند. برای اقوام مسیحی نام و کلمات ایسا ( عیسی ) ؛ ایوان گلی های چهارگانه ( اناجیل اربعه ) و ملحقات آن تحت عنوان عهد یا وصیت نامه جدید و پدر یا آقا و یا سرور آسمانی مهم می باشند و برای قوم پارس نام کلمات زرتشت ؛ اوستا و اهورا مزدا و برای قوم عرب نام و کلمات محمد ؛ قرآن و الله مهم می باشند. با اندکی ملاحضه و تفکر و تفهم و تعقل به سهولت در خواهیم یافت که واژه حقیقت و معرفت و شناخت خداوند از قلم افتاده اند. نتیجه اینکه روند تبلیغ و ترویج این ادیان و رقابت های سرسختانه پیشوایان دینی با همدیگر در جهت شناخت انسان و جهان و خداوند نبوده است بلکه تنها و فقط بر سر حفظ و نگه داری و بقاء این الفاظ در ذهن و زبان و خط انسان و حافظه و خاطره تاریخ بوده است به اضافه حفظ یوغ های سنگین و سبک شرایع دینی . امروز برای اثبات این ادعا میتوانیم از برجسته ترین پیشوایان این ادیان و مذاهب سوال زیر را مطرح کنیم : انسان و جهان و خدا چه هستند ؟ مطمئن باشید که هرکدام از این پیشوایان دینی داستان هزارویک شب را مثل بلبل خوش آواز و یا طوطی شکر شکن در گوش سر ما نجوا و زمزمه خواهند نمود و در پایان کلام پراکنی چند ساعته خویش، نه خود فهمیده اند که چه گفته اند و نه چیزی عاید شنونده خواهد گردید.
هو:همان ؛او
کلمات دیگر: