پویایی گروه

پویایی گروه عبارت است از رشته ای تحقیقاتی که هدفش پیشبرد دانش انسان در مورد گروه ها، قوانین تکوین و تحول آن ها و روابط متقابل گروه ها با افراد، دیگر گروه ها و مؤسسات بزرگ است.
گروه عبارت است از دو یا چند نفر که به هم وابسته اند و با تعامل اجتماعی، بر یکدیگر تأثیر می گذارند.
رشتهٔ پویایی گروه در دورهٔ پنجاه ساله ۱۸۹۰ تا ۱۹۴۰ پدید آمد. در این دوران عده ای از روان شناسان، جامعه شناسان و متخصصان سایر حوزه های مربوطه به گروه ها علاقه مند شدند. روان شناسان و جامعه شناسان تقریباً در اوایل قرن بیستم به طور هم زمان گروه ها را «کشف» کردند. جامعه شناسانی که در صدد تبیین نقش نظام های دینی، سیاسی، اقتصادی و آموزشی در حفظ جامعه بودند به نقش گروه ها در حفظ نظم اجتماعی اشاره کردند. برای مثال امیل دورکهیم اظهار می داشت فردی که عضو گروه دوستان، خانواده یا هم کیشان نیست بی هویت می شود و بیشتر احتمال دارد خودکشی کند. همچنین چارلز هورتون کولی بر نقش مهم گروه های اولیه تأکید داشت یعنی گروه های کوچکی که در آن ها تعاملات رو در رو، وابستگی متقابل و همانندسازی شدید اعضا با گروه به چشم می خورد. به نظر کولی گروه های اولیه چون خانواده، گروه هم بازی ها و گروه همسالان صمیمی اساس تشکیل ماهیت اجتماعی و افکار و عقاید افرادند.