فساد پلیس

فساد پلیس یک فرم از سوء رفتار پلیس است که ماموران مجری قانون از طریق سوء استفاده از قدرت، در پی منافع شخصی، مانند پول یا پیشرفت و ارتقای شغلی هستند. مثلاً با قبول رشوه در ازای تعقیب نکردن، یا پیگیری تحقیقات به صورت جهت دار. یکی از متداولترین شکل های فساد پلیس درخواست یا قبول رشوه در قبال گزارش نکردن قاچاق سازمان یافته مواد مخدر یا حلقه های فحشا یا دیگر فعالیت های غیرقانونی است. مثال دیگر آن نقض و رعایت نکردن کد رفتاری پلیس و ایمن کردن مظنونان از محکومیت مثلاً از طریق استفاده از شواهد جعلی است.
فساد ناشی از قدرت: که مأموران پلیس غذاها یا نوشیدنی های رایگان یا انعام های دیگر دریافت می کنند.
رشوه خواری: وجهی که از صاحبان مشاغل مثل پیمانکاران یا رانندگان خودروهای یدک کش گرفته می شود.
سرقت فرصت طلبانه: از دستگیرشدگان و قربانیان جرم و جنایت یا اجساد آنها.
باج: پذیرش رشوه برای پیگیری نکردن جرایم جنایی.
حمایت از فعالیت های غیرقانونی: پذیرش وجه از گردانندگان موسسات غیرقانونی از قبیل فاحشه خانه ها، قمارخانه ها، یا فروشندگان مواد مخدر: برای محافظت از آن ها در برابر اجرای قانون و حفظ آن ها را در مقام عمل.
رفع اتهام (به انگلیسی: Fixing): تضعیف تعقیب کیفری متهم توسط خودداری از ارائه شواهد یا عدم ارائه نظر در جلسات قضایی، برای رشوه یا هر نفع شخصی.
فعالیتهای مستقیم جنایتکارانه توسط مأموران اجرای قانون.
پاپوش درست کردن یا (به انگلیسی: Frameup) افزودن به شواهد برای اینکه به دروغ کسی را متهم جلوه دهند. به ویژه در جرایم مواد مخدر.
هازینگ پلیس (به انگلیسی: Police hazing)
تیکت فیکسینگ (به انگلیسی: Ticket fixing)
غالباً به ندرت اتفاق می افتد که ممکن باشد افسران پلیس عمداً و به طور سیستماتیک و نظام مند در جرایم سازمان یافته شخصاً شرکت کنند.
در بسیاری از شهرهای مرکزی و اصلی، بخشهای تحقیقاتی داخلی برای بررسی مظنونین به فساد یا سوء رفتار پلیس وجود دارد. از جمله این گونه سازمان های مشابه می توان از کمیسیون مستقل دادخواهی پلیس بریتانیا نام برد.
در برخی از کشورها فساد پلیس یکی از مشکلات فراگیر و قابل توجه می باشد.