باد شمال

شمال

(دِ شُ ) (اِمر. ) باد صبا، صبا.

باد شمال. [ دِ ش ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) بادی که از شمال وزد. مَحْوة. شَمَل. مِسْع. ( منتهی الارب ). اَوْر. ( منتهی الارب ). جَرْبیا. اُم مَرْزَم. ( منتهی الارب ) ( دهار ) :
بر طریق راست رو چون باد گردنده مباش
گاه با باد شمال و گاه با باد صبا.فخر ببسیاری ای عدو ز چه دارید
برگ درختید و ما چو باد شمالیم.باد شمال عنان برگشاده... درآمد. ( کلیله و دمنه ).
خجسته نائب صدرالخلافه عون الدین
که از شمایلش آبستن است باد شمال.سرخ گلی غنچه مثالم هنوز
منتظر باد شمالم هنوز.از خدمت امیرشهاب الدین حکیم محقق است که در هریو موازنه هفت هشت ماه بتواتر باد شمال میوزد بغایت لطیف و موافق مزاج خلایق است. ( ازشرفنامه منیری ). رجوع به باد و بادفراه شود.

نسیم صبا؛ باد صبا؛ باد خنک صبحگاهی که از جانب شمال وزد؛ نشانه آغاز پایان گرمای کشنده تابستان