موضعی است
قردوده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( قردودة ) قردودة. [ ق ُ دَ ] ( ع اِ ) زمین درشت بلند. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
قردودة. [ ق ُ دَ ] ( اِخ ) موضعی است. ( منتهی الارب ).
قردودة. [ ق ُ دَ ] ( اِخ ) موضعی است. ( منتهی الارب ).
قردودة. [ ق ُ دَ ] (اِخ ) موضعی است . (منتهی الارب ).
قردودة. [ ق ُ دَ ] (ع اِ) زمین درشت بلند. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
کلمات دیگر: