کلمه جو
صفحه اصلی

متبول

فرهنگ فارسی

قلب بیمار شده

لغت نامه دهخدا

متبول. [ م ُ ت َ ب َوْ وِ ] ( ع ص ) آن که بول کند. ( آنندراج ). کسی که کمیز می اندازد. ( ناظم الاطباء ). || کسی که به واسطه کتک و دشنام غالب می آید. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به تبول شود.

متبول. [ م َ ] ( ع ص ) قلب متبول ؛ دل بیمار شده از دوستی. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ). و رجوع به تَبل شود.

متبول . [ م َ ] (ع ص ) قلب متبول ؛ دل بیمار شده ٔ از دوستی . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ). و رجوع به تَبل شود.


متبول . [ م ُ ت َ ب َوْ وِ ] (ع ص ) آن که بول کند. (آنندراج ). کسی که کمیز می اندازد. (ناظم الاطباء). || کسی که به واسطه ٔ کتک و دشنام غالب می آید. (ناظم الاطباء). و رجوع به تبول شود.



کلمات دیگر: