در پی یکدیگر جستن . یا شتابی کردن در رفتار .
تلمز
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تلمز. [ ت َ ل َم ْ م ُ ] ( ع مص ) درپی یکدیگر جستن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). تلمس. ( اقرب الموارد ). || شتابی کردن در رفتار. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
کلمات دیگر: