زن بیهوده گوی سخن یاوه درای .
تلماظه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( تلماظة ) تلماظة. [ ت ِ ل ِم ْ ما ظَ ] ( ع ص ، اِ ) زن بیهوده گوی بسیارسخن یاوه درای. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
تلماظة. [ ت ِ ل ِم ْ ما ظَ ] (ع ص ، اِ) زن بیهوده گوی بسیارسخن یاوه درای . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
کلمات دیگر: