نفس ٠ یا خوش. نوخیز روز افزون ٠ سنبله ٠
بضم
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بضم. [ ب َ ] ( ع مص ) ستبردانه گردیدن کشت. || اندک سخت شدن دانه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
بضم. [ ب ُ ] ( ع اِ ) نفس. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || خوشه نوخیز روزافزون. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). سنبله. ( اقرب الموارد ).
بضم. [ ب ُ ] ( ع اِ ) نفس. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || خوشه نوخیز روزافزون. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). سنبله. ( اقرب الموارد ).
بضم . [ ب َ ] (ع مص ) ستبردانه گردیدن کشت . || اندک سخت شدن دانه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
بضم . [ ب ُ ] (ع اِ) نفس . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || خوشه ٔ نوخیز روزافزون . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). سنبله . (اقرب الموارد).
کلمات دیگر: