یتی

یتی (به تبتی: Migo, gYa’ dred) یا مرد برفی موجودی افسانه ای است که بسیاری فکر می کنند چنین موجودی ساکن کوه های بزرگ هیمالیا و (کشورهای نپال و تبت است.بنا به داستان ها او جثه ای به بزرگی یک خرس بزرگ سفید دارد و همانند انسان بر روی دو پا راه می رود.گفته می شود که بومیان و کوهنوردان در هوای بد کوهستان یتی را گه گاه می بینند. همچنین گفته می شود که گاهی به مردمان گمشده در کوه کمک می کند.از این موجود با نام های «بزرگ پا» (Big Foot) و ساسکواچ (Sasquatch) هم نام برده شده است.
یتی، (موجود افسانه ای یا مرد برفی) در کتاب تن تن در تبت نشان داده شده است.
بسیاری از انسان های کنجکاو و حتی دانشمندان به دنبال ردپاهای «یتی» هستند. برخی دانشمندان انسان شناس یتی را با «ژیگانتوپیتکوس» که موجودی باستانی، انسان نما و منقرض شده از گونه پریمات ها می باشد مشابه دانسته اند. یتی در کتاب و فیلم های بسیاری از جمله کتاب کمیک تن تن در تبت نشان داده شده است.
برخی شواهد بدست آمده نشان می دهد که احتمال وجود موجودی مانند یتی، نه تنها در تبت، که در کلرادو (ایالات متحده) نیز می رود. پژوهشگرانی که در زمینه چنین موجوداتی تحقیق می کنند با تشکیل انجمن ها و سایتهای گوناگون نتایج تحقیقات خود را بعموم علاقه مندان ارائه می نمایند: تصاویر و شواهد گوناگونی از این موجود ارائه شده که همه آن ها واضح و قابل اثبات نیستند، اما برخی از آن ها تأمل برانگیزند و این امکان را می دهند که روزی افسانه یتی به حقیقتی علمی بدل گردد و شاید انقلابی در کشف مراحل تکامل پریماتها و به ویژه انسان پدیدآورد.
اولین گزارش در مورد حضور موجودی غیرعادی در سال ۱۸۳۲ در ژورنال آسیایی انجمن بنگال منتشر شد. این گزارش بر مبنای مشاهدات بی اچ هاجسون، کوه نورد بریتانیایی منتشر شد. او گفت این موجود، موهایی طولانی و تیره داشت و او فکر کرده بود اورانگوتانی دیده است. اگر چنین چیزی صحت داشت، این اورانگوتان بیچاره، هزاران کیلومتر از زادگاه خود دور افتاده و به شدت سردش بود.

یِتی (yeti)
(واژۀ تبتی مرکب از یه، به معنای سنگلاخ، و ته، به معنای جانور) نامی برنهادۀ شِرپاهای شرق نپال به موجود مجهول الهویه ای در رشته کوه های هیمالیا. به غول برفینیز شهرت دارد و شایع است که در شن زارهایی در ارتفاع حدود ۴هزار تا ۵هزار متری زندگی می کند. عکس هایی که ظاهراً از وجود چنین مخلوقی حکایت می کنند و تاکنون بسیار بحث برانگیز بوده اند، جای پاهایی را به طول ۳۵ تا ۶۰ سانتی متر با پاشنۀ پهن و پنجه های جدا از هم نشان می دهند. نخستین گزارش حاکی از وجود چنین جانوری در ۱۸۸۹ در اروپا انتشار یافت. واژۀ غول برفی را هنری نیومن، عضو هیئت اعزامی به اورست، در ۱۹۲۱، به برابر نهاد واژه ای تبتی به کار برد.