( مصدر ) فتنه افکندن .
فتنه انداختن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
فتنه انداختن. [ ف ِ ن َ / ن ِ اَ ت َ ] ( مص مرکب ) فتنه افکندن :
چه فتنه بود که حسن تو در جهان انداخت
که یک دم از تو نظر برنمیتوان انداخت ؟
چه فتنه بود که حسن تو در جهان انداخت
که یک دم از تو نظر برنمیتوان انداخت ؟
سعدی.
رجوع به فتنه و فتنه افکندن شودواژه نامه بختیاریکا
فنگ وَندِن
پیشنهاد کاربران
دامن زدن آتش فتنه ؛ غلیظ کردن شر و فتنه. ( لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی ) . آتش فتنه دامن زدن. تیز کردن و برافروختن آن.
کلمات دیگر: