اپوس

اپوس یا شماره اثر (به لاتین: opus، به معنی «اثر»)، در موسیقی دورهٔ کلاسیک، دربرگیرنده شمارهٔ کلی ای ست که هر آهنگساز برای انتشار یک اثر یا مجموعه آثار خود اختصاص می دهد تا از این طریق به تشخیص آن ها کمک کند. این سامانه به طور گسترده در طول تاریخ موسیقی به وسیلهٔ آهنگ سازان استفاده شده است. این شماره گذاری از اوایل سدهٔ هفدهم توسط آهنگ سازان مورد استفاده قرار گرفت.
فرهنگ تفسیریِ موسیقی، ترجمه و گردآوری بهروز وجدانی، تهران: نشر دایره.
این شماره ها در واقع توسط آهنگ ساز آثار، یا زیرنظر او، در هنگام دسته بندی برای انتشار به آن ها اختصاص داده می شده یا می شود. برای نمونه، "اثر شماره یک از مجموعهٔ ۱۰" یا، به طور معمول تر، "اپوس ۱۰، شمارهٔ ۱" (به انگلیسی: "Op. 10, No. 01").این آثار ممکن است از هر نوع فرمی نظیر سونات، سمفونی، کنسرتو، اوورتور و دیگر فرم ها باشند. عموماً در گذشته این کار برای تنوع و عدم یکنواختی در آثار ارائه شده انجام می شد.

اُپوس (Opus)
در موسیقی، پیشوندی که همراه با یک شماره برای شماره گذاری آثار یک آهنگ ساز، معمولاً برحسب تاریخ چاپ شان و کمتر برحسب تاریخ پیدایش آن ها، به کار می رود. در آغاز اپوس را ناشران بیشتر از آهنگ سازان به کار می بردند و در اوایل قرن ۱۸ فقط مخصوص آهنگ سازانی بود که آثار سازی داشتند. بعدها در همان قرن به تدریج کاربرد عمومی تری یافت و مثلاً برای هایدن۱ به کار می رفت، اما برای موتسارت چنین نبود؛ اما از بتهوون به بعد کاربرد منظمی یافت، هرچند شمارۀ آن هنوز هم لزوماً تاریخ ساخت اثر را مشخص نمی کند.