یده

نوعی سحرکه درهرفصل توسط آن برف وباران ایجادکنند
سنگی که برف و باران به طریق افسونگری بر وی نمودار شده برف و باران آوردن را گویند به طریق عمل سحر و ساحری و این عمل در ماورائ النهر شهرت دارد

(یَ دِ ) (اِ. ) ایجاد برف و باران با سحر و جادو.

( یدة ) یدة. [ ی َدَ ] ( ع اِ ) لغتی است در ید. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). دست. ( از ناظم الاطباء ). ید. ( تاج العروس ).

---

یده. [ ی َ دَ / دِ ] ( اِ ) سنگی که برف و باران به طریق افسونگری بر وی نمودار شده. ( ناظم الاطباء ). || برف و باران آوردن را گویند به طریق عمل سحر و ساحری و این عمل در ماوراءالنهر شهرت دارد. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). برف و باران آوردن را گویند. ( از آنندراج ) : هرگاه باران می خواست [ یافث ] به وسیله آن سنگ سحاب عنایت الهی در فیضان می آمد و اعراب آن سنگ را حجرالمطر و عجمیان سنگ یده و ترکان جده تاش گویند. و حالا نیز سنگ یده در مغولان و ازبکان بسیار پیدا میشود و به سبب آن باران می بارد. ( حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 2 ). و رجوع به جدامیشی شود.

نوعی سِحر که در آن با استفاده از سنگ های مخصوصی برف و سرمای شدید ایجاد می کردند و بیشتر توسط مغولان انجام می شد، جدامیشی: اشک را موی کشان بر سر مژگان آورد / کار سنگ یده از نالهٴ نی می آید (صائب: ۷۸۴ ).