کلمه جو
صفحه اصلی

مبسم

فرهنگ فارسی

( اسم ) دندان پیشین : مولد من بکوهی است از کوههای آذربایگان بغایت خوش و خرم از مبسم اوایل جوانی خندان تر و از موسم نعیم زندگانی تازه تر جمع : مباسم .
دندان پیشین

فرهنگ معین

(مَ سَ ) [ ع . ] (مص ل . ) تبسم کردن .
(مَ س ) [ ع . ] (اِ. ) دندان های پیشین .

(مَ سَ) [ ع . ] (مص ل .) تبسم کردن .


(مَ س ) [ ع . ] (اِ.) دندان های پیشین .


لغت نامه دهخدا

مبسم. [ م َ س َ ] ( ع مص ) تبسم. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). تبسم و آن مصدر میمی است. ( از محیطالمحیط ) ( از ذیل اقرب الموارد ).

مبسم. [ م َ س ِ ] ( ع اِ ) دندان پیشین. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از محیطالمحیط ) ( از اقرب الموارد ).

مبسم . [ م َ س َ ] (ع مص ) تبسم . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). تبسم و آن مصدر میمی است . (از محیطالمحیط) (از ذیل اقرب الموارد).


مبسم . [ م َ س ِ ] (ع اِ) دندان پیشین . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از محیطالمحیط) (از اقرب الموارد).


فرهنگ عمید

۱. دندان پیشین.
۲. [مجاز] لب و دهان.


کلمات دیگر: