جمع نبسائ و انبس است .
نبس
فرهنگ فارسی
جمع نبسائ و انبس است .
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
نبس . [ ن ُب ُ ] (ع ص ، اِ) سخن گویندگان . (ناظم الاطباء) (از المنجد) (منتهی الارب ) (آنندراج ). ناطقون المسرعون فی حوائجهم . (معجم متن اللغة). || شتاب کنندگان . (منتهی الارب ) (آنندراج ). شتابی کنندگان . (ناظم الاطباء). المسرعون فی حوائجهم . (اقرب الموارد) (المنجد).
نبس. [ ن ُب ُ ] ( ع ص ، اِ ) سخن گویندگان. ( ناظم الاطباء ) ( از المنجد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). ناطقون المسرعون فی حوائجهم. ( معجم متن اللغة ). || شتاب کنندگان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). شتابی کنندگان. ( ناظم الاطباء ). المسرعون فی حوائجهم. ( اقرب الموارد ) ( المنجد ).
نبس. [ ن َ ب َ / ن َب ْ ب َ ] ( اِ ) دخترزاده را گویند، و به این معنی با تشدید ثانی هم گفته اند. ( برهان قاطع ). نبسه. نواسه. نواسی. نپسه. ( حاشیه برهان قاطع چ معین ). سبط. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ). دخترزاده. ( جهانگیری ) ( آنندراج ) ( انجمن آرا ) ( فرهنگ نظام ) ( ناظم الاطباء ). پسر دختر و دختر دختر. ( ناظم الاطباء ). مبدل و مخفف نواسه است که در تکلم خراسان هست بمعنی فرزند نوه. ( فرهنگ نظام ) :
صفت ذات او همین نه بس است
که رسول خدای را نبس است.
نبس. [ ن ُ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ نبساء و انبس. رجوع به نبساء و انبس شود.
نبس . [ ن َ ] (ع مص ) سخن گفتن . نُبْسة. (منتهی الارب ) (آنندراج ). سخن گفتن . (تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی ). تکلم . (از اقرب الموارد). لب از هم گشودن به کمترین سخنی . (از معجم متن اللغة): نبس ؛ تحرکت شفتاه بشی ٔ، و هو اقل الکلام . (از معجم متن اللغة). و بیشتر به صورت نفی استعمال شود: مانبس بکلمة؛ ای ماتکلم (از معجم متن اللغة) (از المنجد)؛ یک کلمه سخن نگفت . (ناظم الاطباء). || پنهان کردن راز. (از اقرب الموارد): نبس السر؛ کتمه . (اقرب الموارد) (المنجد). || سخن گفتن و شتابی کردن در آن . نبسة. (منتهی الارب ) (آنندراج ). سخن گفتن و شتاب کردن . (از معجم متن اللغة). || شتاب کردن . (از اقرب الموارد). جنبیدن در سخن گفتن . نبسة. (منتهی الارب ) (آنندراج ). || جنبیدن . (از اقرب الموارد) (از معجم متن اللغة). و این اصل معنی آن است و بیشتر به صورت منفی مستعمل است ، و یا بجز به صورت منفی به کار برده نمی شود. (از معجم متن اللغة).
صفت ذات او همین نه بس است
که رسول خدای را نبس است .
امیرخسرو (از جهانگیری ).
نبس . [ ن ُ ] (ع ص ، اِ) ج ِ نبساء و انبس . رجوع به نبساء و انبس شود.
فرهنگ عمید
نبسه#NAME?