نارفته

فرهنگ معین

(رُ تَ یا ت ) (ص مف . ) جاروب نکرده ، نروبیده .

لغت نامه دهخدا

نارفته. [ رُ ت َ / ت ِ ] ( ن مف مرکب ) نروفته. نروبیده. جاروب نکرده. ناتمیز :
این مثل خانه راست خود گفته
بدو کدبانو است نارفته.

سنائی.

نارفته. [ رَ ت َ / ت ِ ] ( ن مف مرکب ) آنکه نرفته باشد. آرمیده. آنکه هنوز عبور نکرده و نگذشته باشد. ( ناظم الاطباء ) :
کشتیم نارفته در ساحل فتاد
ناقه تا شد ز اشک من در گل فتاد.

صهبای سیرجانی.

|| نرسیده :
از زمین نارفته پایش بر سر کرسی هنوز
سر بود از شوق رقصان بر فراز چوب دار.

وحشی.

|| انجام نداده. از پیش نبرده : امیر بازگشت از آنجا کاری نارفته. ( تاریخ بیهقی ص 578 ). || نرفته :
بر این کهسار تاب ای ماهتابم
فرو نارفته از کوه آفتابم.

وصال.

|| مستقبل. آینده. ( ناظم الاطباء ).

نارفته . [ رَ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) آنکه نرفته باشد. آرمیده . آنکه هنوز عبور نکرده و نگذشته باشد. (ناظم الاطباء) :
کشتیم نارفته در ساحل فتاد
ناقه تا شد ز اشک من در گل فتاد.

صهبای سیرجانی .

|| نرسیده :
از زمین نارفته پایش بر سر کرسی هنوز
سر بود از شوق رقصان بر فراز چوب دار.

وحشی .

|| انجام نداده . از پیش نبرده : امیر بازگشت از آنجا کاری نارفته . (تاریخ بیهقی ص 578). || نرفته :
بر این کهسار تاب ای ماهتابم
فرو نارفته از کوه آفتابم .

وصال .

|| مستقبل . آینده . (ناظم الاطباء).

نارفته . [ رُ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) نروفته . نروبیده . جاروب نکرده . ناتمیز :
این مثل خانه راست خود گفته
بدو کدبانو است نارفته .

سنائی .

کلمات دیگر: