وش

وش . [ وَ ] (ص ) وشت . (فرهنگ فارسی معین ). خوب و خوش ، چنانکه گویند: وش آمدی ، یعنی خوش آمدی . (برهان ). خوب و خوش و زیبا. (ناظم الاطباء).
- وش آمدن ؛ خوش آمدن . (ناظم الاطباء) :
باد اگرچه وش آمد و دلکش
بر حدث بگذرد نباشد وش .

سنایی .

|| سره و انتخاب کرده شده . (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). سره . بی غش . (فرهنگ فارسی معین ) :
عشق بود ار گنج پنهان فی المثل
نقد خود را وش نمودست از ازل .

شاه داعی شیرازی (ازآنندراج ).

|| (اِ) پنبه ٔ پاک نکرده . (فرهنگ فارسی معین ). توضیح اینکه الیاف پنبه که به پنبه دانه متصلند و در قوزه ٔ بازشده میباشند به وسیله ٔ ماشینهای پنبه پاک کنی الیاف پنبه را از پنبه دانه جدا میکنند یعنی وش را تبدیل به پنبه می نمایند. (فرهنگ فارسی معین ). وش و بش و پش و فش به گمان من به معنی تار و لیف است اعم از تار موی یا پنبه یا لیف گیاه یا جز آن . (یادداشت مرحوم دهخدا) :
هست ز مغز سرت ای منگله
همچو ز وش مانده تهی کشکله .

رودکی .

در تبرستان نام گیاهی است که از پوست آن جامه ٔ کتان بافند و آن گیاه را وش خوانند. (آنندراج از انجمن آرا). || جامه و بافته ٔ ابریشمی که آن را اطلس وشی و دیبای وشی میگویند. (برهان ). قسمی از بافته ٔ ابریشمی و اطلس اعلی . (ناظم الاطباء). پارچه و بافته ای ابریشمی . وشی . اطلس وشی . (فرهنگ فارسی معین ). || شمله ٔ دستار و علاقه ٔ مندیل و امثال آن . فش .(برهان ) (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). فش . (حاشیه ٔ برهان قاطع از رشیدی ). || (پسوند) فش . پسوند شباهت است . (فرهنگ فارسی معین ). به معنی شبه و مانند. (صحاح الفرس ) (برهان ). یکی از حروف تشبیه است که همیشه به آخر اسم ملحق میگردد، مانند شاه وش یعنی مانند شاه . (ناظم الاطباء). ماه وش ؛ به مانند ماه . بحروش ؛ مانند دریا. (حاشیه ٔ برهان قاطع معین ). آیینه وش . (فرهنگ فارسی معین ) :
که افروخت این چرخ آیینه وش
که افروخت این گنبد کینه وش ؟

فردوسی (از صحاح الفرس ).

همه کژدم وش و خرچنگ کردار
گوزن شیرچهر و گاوپیکر.

ناصرخسرو.

آن آشناوشی که خیال است نام او
در موج آب دیده ٔ من آشناور است .

سیدحسن غزنوی .

صبح و شام آمده گلگونه وش و غالیه فام
رو که مردان نه بدین رنگ زنان وابینند.

خاقانی .

نیست وش باشد خیال اندر جهان
تو جهانی بر خیالی بین روان .

مولوی .

|| گون .گونه . گمان میکنم استعمال آن در مبصرات است نه در مذوقات ، چنانکه در بیت حافظ :
آن تلخ وش که صوفی ام الخبائثش خواند
اشهی لنا و احلی من قُبلة العذارا
یا اشتباه است و اصل آن «آن تلخ و خوش ...» بوده است . (یادداشت مرحوم دهخدا).

وَش - پسوند ( همانندی، شباهت ) - مانند پسوند ( دیس ) در آبادیس!
مثال: پریوش، هوروش، مهروش، سیاوش ( سیا مخفف سیاه ) ، مهوش، تنهاوش!

سیاوَش واژه ای مشتق و سیاوُوش واژه ساده است! -
سیاوَش یا سیاوُوش: درسته که سیا مخفف سیاه است ولی"وَش" در اینجا پسوند نسبت است و به مانند "وُوش" معنای ( اسب ) می دهد و به معنی ( دارنده ی اسب سیاه ) است!
این گونه واژگان از نظر اهل زبان و به مرور اسم ساده شده اند!

در زبان لری بختیاری به معنی
بهش
Vesh

وش بمعنی وحشی هم در زبان سمنانی هست
وشون یعنی گرسنه . وش ببیچی یعنی وحشی شده. گ وش=مانندگاو ومعنای دگر آن گاوهای وحشی

کلمات در زبان لری بختیاری
وش::بهش vesh
وش::وحشی vash

در موقعی که چوپانان گله را به صحرا می برند از کلمات زیر استفاده می کنند

وش
هی
رر
دش
هر

وش در بلوچی یعنی شیرین

هوالعلیم

وَش: مثل، مانند ( مینو وش:مثل بهشت )

وش ( vosh ) : [ اصطلاح چوپانی ] هش برای راندن الاغ .

آسیاب در زبان ملکی گالی ( زبان بومیان رشته کوه مکران در جنوب شرق کشور )

آسیاب سنگی در زبان ملکی گالی بشکرد

در برخی نامها، پسوند نسبت است.
مانند: دارایووش ( داریوش در پارسی کهن ) = کسی که دارا است.
خورش ( کورش در پارسی کهن ) = کسی که از آن خور ( خورشید ) است ویا کسی که داده ی خور است.
سیاوش = کسی که [اسپ] سیاه دارد.

وش کلمه ای کوردی است که معنی بهشت هم میدهد علاوه بر پاک و زیبا . . . . . مثل نام کوردی کوروش بمعنی پسر بهشت یا پسر زیبا روی یا داریوش بمعنی درخت بهشتی یا درخت زیبا این نامها کوردی است و کااااملا اصیل ایرانی ♥️ریشه تمام ایرانی ها کورد است زبان ایران باستان هم کرمانجی بوده که همان کوردی است . سه سلسله از چهار ساسله ایران باستان کورد بوده اند . . . عشششق منن بخدا ♥️من تهرانی هستم برادر کوچک شما افتخار میکنم به داشتن همچنین یرادر بزرگی شما کوردها ریشه درخت ایران هستید ♥️امپراطوری ایران و تمدن ایران رو دیاکو اولین پادشاه ایران بنا نهاد که ایشون هم کورد بودن 😍😍😍😍

جنابان گرامی لری یا بختیاری زبان نیست
یه خرده تحقیق کنید قبل از نوشتن
لری و بختیاری گویش هستش . .

اصلا لری بزرگ یا کوچک چه فرقی با فارسی داره خداییش؟؟؟؟رفتم رتم یا ردم. . . اومدم آویدم اومام. . . برو رو. . . بیا بی بیا. . . نکن نکو. . . . بکن بکو. . . مادر دایه یا دا که کردیه . . . پدر بو همون بابا. . . تمام کلمات لری اینجوره خیلی خیلی خیلی کم با فارسی فرق داره . . . . اگه اینجوره پس دزفولی هم زبانه . . مازندرانی که صد برابر لری سخت تره رو میگن گویش اونوقت اینا به زوووووور میگن زبان لری🤭😁😁😁فکر میکنن زوریه. . . بابا لر عزیز زبان فاکتور میخاد یکیش الفبا هستش یکی دستور زبانه یکیش پیچیدگی و متفاوت داشتم با زبان مادر هستش زبان در ایران نیست الی فارسی و کردی باقی لهجه و گویش هستن . . . عزیزان ترکی و عربی ایرانی نیستن ولی کردی و فارسی زبانهای ایرانی هستن

جناب قمیشی
همانطور که فرمودید لری زبان نیست ، عرض کنم کردی هم زبان نیست ، متاسفانه روس ها فرهنگ لغت کردی را نوشته اند تحقیق بفرمایید عرایض بنده را
اگر با خط و لغت پهلوی کمی آشنایی پیدا کنیم متوجه میشویم که ریشه همه این لهجه یا گویش یا زبان ها به قول دوستان در پهلوی آبشخور دارد
آذری لری کوردی بلوچی مازنی و حتی انگلیسی و فرانسه و آلمانی
چون از ریشه ها بی خبریم ساز جدایی و تفکیک میزنیم
از یک فرانسوی و یک گیلانی و خراسانی مخصوصا آنها که به پارسی دری حرف میزنند بخواهید این جمله را بیان کند
این پدر من است آنگاه متوجه منظور بنده میشوید