استاد ممتاز

استاد ممتاز یا استاد دائم (به انگلیسی: Academic tenure) نام یک جایگاه علمی در محافل دانشگاهی است که در آن پایداری مادام العمر پیشهٔ فرد، تضمین می شود. مقام استاد ممتاز، یکی از معیارهای رایج در دانشگاه ها برای سنجش میزان پیشرفتِ یک مدرس در حوزهٔ کاریِ خودش است.
شایستگی (درجهٔ علمی)
هدف و ایدهٔ داشتن این جایگاه این است که پشتوانه و امنیت روانی را برای پژوهشگر تضمین کنند تا با خیال آسوده ایده های تازه را مورد بررسی قرار دهد، بدون آن که نگران فشارهای اجتماعی و موارد مشابه باشد و نیازی نداشته باشد در مورد چگونگی صرف زمانش به دیگران پاسخگو باشد. ازآنجاکه این سمت مادام العمر است، گرفتن آن فرایندی دشوار و دقیق است و نامزد باید مدارج مختلفی را کسب کرده باشد. پیش از پذیرش، سوابق و پروندهٔ فرد و احتمالاً معرفان و پیشنهادهای بیرون از مؤسسه، موشکافانه بررسی می شود و کمک هایی که او به زمینهٔ علمی اش در آن بخش دانشگاهی کرده (پژوهش ها، سابقهٔ تدریس و خدمات) در نظر گرفته می شود و پس از گذشت از مراحل گوناگون، فرد را به عنوان «استاد دائم» معرفی می کنند. فرایند محروم کردن استاد دائم نیز برای دانشگاه پیچیده، سخت و رنج آور است و بنابراین، مؤسسات در اعطای آن دقت زیادی به خرج می دهند.
بالاترین رتبه دانشگاهی در ایران استادی ممتاز یا استادی دایمی است در هر یک از سیستم های آموزشی بنا به نوع سیستم دانشگاهی و آموزشی این رتبه دانشگاهی متفاوت است.
در ایران سمت استاد ممتاز برابر با (به انگلیسی: Academic tenure) برابری می کند و استاد ممتاز تا دو دوره ۵ ساله از بازنشستگی معاف می شود و می تواند برای دوره دکترا با تشخیص خود بدون آزمون دانشجوی دکترا جذب کند.