ضد انعقاد

ضدانعقاد موادی چون هپارین، هیستامین و مواد شیمیایی دیگر که در بزاق جانواران و حشرات مانند پشه وجود دارند و یا از سلول های آزرده شدهٔ پوکاریوت ها و یا گویچه های سفید خونی ترشح می شود و مانع از انعقاد خون و عمل پلاکت ها و پروتئین های انعقادی خون می شوند را گویند.

پادبَند یا ضد انعقاد (به انگلیسی: Anticoagulant) ماده ای با ویژگی های دارویی است که از لخته شدن خون جلوگیری می کند. انعقاد یا دَلَمه شدن خون فرایندی است که موجب لخته شدن خون می شود. این فرایند از دو مسیر داخلی وخارجی موجب تبدیل فیبرینوژن به فیبرین، فعال شدن فاکتورهای انعقادی و تجمع پلاکت ها می شود. پادبندها به طور طبیعی در بدن زالوها و حشراتی که از خون دیگر موجودات تغذیه می کنند، مانند پشه وجود دارد. گروهی از داروها به نام داروهای ضد انعقاد می توانند برای درمان ترومبوز و گرفتگی های درون تنی استفاده می شوند. برخی از داروهای ضد انعقاد در تجهیزات پزشکی مانند لوله های آزمایش، کیسه های انتقال خون، و تجهیزات دیالیز کلیوی استفاده می شوند.

ضدّ انعقاد (anticoagulant)
نوعی ترکیب ممانعت کننده از تشکیل لخته های خون. برخی از ترکیبات ضد انعقادی پُرمصرف عبارت اند از هپارین، که در کبد و گویچه های سفید خون ساخته می شود، و کومارین و مشتقات آن. این داروها برای جلوگیری از تشکیل و درمان لخته های خونی داخل عروق و نیز سکته های قلبی به کار می روند. در بدن جانوران خون آشام از قبیل پشه، زالو، و برخی خفاش ها نیز به منظور جلوگیری از لخته شدن خون طعمه در هنگام تغذیه مواد ضدانعقاد تولید می شود. ترکیبات ضدانعقاد غالباً مانع تشکیل ترومبین می شوند که باعث ایجاد فیبرینوژن (فیبرین) در پلاسمای خون می شود. پلاکتهای خون به فیبرینوژن می چسبند و موجب تشکیل لخته می شوند.