نئوپرن پل
نئوپرن یا polychloroprene یک خانواده از لاستیک مصنوعی است که تولید شده توسط پلیمریزاسیون chloroprene. نئوپرن نمایشگاه پایداری خوب شیمیایی و حفظ انعطاف پذیری بیش از یک طیف دمایی گسترده است. نئوپرن فروخته شده است یا به عنوان جامد لاستیک یا در، فرم، و در طیف گسترده ای از برنامه های کاربردی مانند لپ تاپ آستین ارتوپدی پرانتز (مچ دست و زانو و غیره), الکتریکی عایقهای مایع و ورق اعمال می شود الاستومری غشاء یا flashings و خودرو فن کمربند.
نئوپرن در ۱۷ آوریل سال ۱۹۳۰ توسط دانشمندان دوپانت اختراع شد. این اتفاق بعد از حضور المر بولتون از دوپونت در سخنرانی ژولیوس آرتور نیوولند (یک استاد شیمی در دانشگاه نوتردام) اتفاق افتاد. تحقیقات نیوولند با تمرکز بر شیمی استیلن و در طول این دوره از کار خود او دی ونیل استیلن را تولید کرد، ژله ای که شرکت را به یک ترکیب الاستیک شبیه به لاستیک می رساند زمانیکه از روی سولفور دی کلراید می گذشت. پس از آنکه دوپانت حق ثبت اختراع را از دانشگاه خریداری کرد، والاس کاروترز به توسعه تجاری این ماده با همکاری نیوولند اقدام کرد. آرنولد کالینز از دوپونت هم بر روی مونو ونیل استیلن و واکنش این ماده با گاز هیدروژن کلرید که کلروپرن را تولید می کند تمرکز کرد.
کاربرد تکیه گاه های الاستومری ( نئوپرن ) در پلها از حدود سال 1950 آغاز گریده و تا اکنون دارای سابقه عملکرد بسیار خوبی بوده و امروزه به عنوان پر مصرف ترین تکیه گاه پل مطرح میباشند.
نئوپرن یا polychloroprene یک خانواده از لاستیک مصنوعی است که تولید شده توسط پلیمریزاسیون chloroprene. نئوپرن نمایشگاه پایداری خوب شیمیایی و حفظ انعطاف پذیری بیش از یک طیف دمایی گسترده است. نئوپرن فروخته شده است یا به عنوان جامد لاستیک یا در، فرم، و در طیف گسترده ای از برنامه های کاربردی مانند لپ تاپ آستین ارتوپدی پرانتز (مچ دست و زانو و غیره), الکتریکی عایقهای مایع و ورق اعمال می شود الاستومری غشاء یا flashings و خودرو فن کمربند.
نئوپرن در ۱۷ آوریل سال ۱۹۳۰ توسط دانشمندان دوپانت اختراع شد. این اتفاق بعد از حضور المر بولتون از دوپونت در سخنرانی ژولیوس آرتور نیوولند (یک استاد شیمی در دانشگاه نوتردام) اتفاق افتاد. تحقیقات نیوولند با تمرکز بر شیمی استیلن و در طول این دوره از کار خود او دی ونیل استیلن را تولید کرد، ژله ای که شرکت را به یک ترکیب الاستیک شبیه به لاستیک می رساند زمانیکه از روی سولفور دی کلراید می گذشت. پس از آنکه دوپانت حق ثبت اختراع را از دانشگاه خریداری کرد، والاس کاروترز به توسعه تجاری این ماده با همکاری نیوولند اقدام کرد. آرنولد کالینز از دوپونت هم بر روی مونو ونیل استیلن و واکنش این ماده با گاز هیدروژن کلرید که کلروپرن را تولید می کند تمرکز کرد.
کاربرد تکیه گاه های الاستومری ( نئوپرن ) در پلها از حدود سال 1950 آغاز گریده و تا اکنون دارای سابقه عملکرد بسیار خوبی بوده و امروزه به عنوان پر مصرف ترین تکیه گاه پل مطرح میباشند.
wiki: نئوپرن