غادة السمان. غادة السمان (به عربی: غادة أحمد السّمّان) (زادهٔ ۱۹۴۲ در دمشق) نویسنده و ادیب زن اهل سوریه است. وی یکی از بنیان گذاران شعر نو در ادبیات عرب به شمار می رود.
بار دیگر عشق، ۱۹۷۸، دفعات تجدید چاپ ۵.
بدن کیسه مسافرت، ۱۹۷۹، دفعات تجدید چاپ ۳.
شنا کردن در دریاچه شیطان، ۱۹۷۹، دفعات تجدید چاپ ۵.
مهر و موم حافظه با موم سرخ، ۱۹۷۹، دفعات تجدید چاپ ۴.
در بند کردن لحظه گریزان، ۱۹۷۹، دفعات تجدید چاپ ۵.
شهروند مطالعه پوش، ۱۹۷۹، دفعات تجدید چاپ ۳.
قرص نان که مثل قلب می تپد، ۱۹۷۹، دفعات تجدید چاپ ۳.
ع غ تتفرس، ۱۹۸۰، تجدید چاپ ۳.
اعلام خطر در داخل سر من است، ۱۹۸۰، تجدید چاپ ۲.
نوشته های نیمه متعهد، ۱۹۸۰، تجدید چاپ ۲.
عشق از رگ به رگ، ۱۹۸۱، دفعات تجدید چاپ ۴.
قبیله قربانی می خواهد، ۱۹۸۱، دفعات تجدید چاپ ۲.
دریا ماهی را محاکمه می کند، ۱۹۸۶، دفعات تجدید چاپ ۱
پیچ در داخل زخم، ۱۹۸۸، دفعات تجدید چاپ ۱.
دادگاه عشق
غادة السّمّان در ۱۹۴۲ در دمشق در یک خانوادهٔ برجستهٔ محافظه کار متولد شد. پدرش دکتر احمد السمان، رئیس دانشگاه سوریه و در یک دورهٔ زمانی وزیر آموزش و پرورش بود که خویشاوندی دوری با نزار قبانی شاعر معروف دارد.
غاده نخستین کارهایش را تحت نظارت پدر در سنین نوجوانی به چاپ رساند. وی شدیداً تحت حمایت و تأثیر پدرش بود؛ مخصوصاً که در کودکی مادرش را از دست داده بود. دکتر احمد السّمان که با مدرک دکترا در رشتهٔ اقتصاد سیاسی از دانشگاه سوربن فارغ التحصیل شده بود، همان قدر که به ادبیات عرب دلبستگی داشت با ادبیات غرب هم مأنوس بود و غادة هم تحت تأثیر همین دیدگاه، در آثارش به سبکی رسید که خاص خودش بود و ترکیبی از هر دوی این نگرش ها. به هر حال، مدتی نگذشت که با جامعهٔ سنتی و محافظه کار دمشق در تقابل قرار گرفت؛ جایی که سال های نخستین زندگی اش را در آن بالیده بود.
در ۱۹۶۹ با دکتر بشیر الداعوق ازدواج کرد؛ او صاحب انتشارات دارالطلیعه و استاد دانشگاه و مدیر سابق بانک است. آنها پسری دارند به نام حازم – که نام او را از یکی از شخصیت های کتاب شام غریبان برگرفت – که اینک در مقطع دکترا تحصیل می کند. ازدواج آن دو به مثابهٔ یک برخورد بود، یا چیزی که می توان آن را تلاقی برف و آتش نامید که از همان تفاوت شخصیت هایشان آغاز سرچشمه می گیرد؛ بشیر از نسل و خاندان الداعوق بود، خانواده ای اهل بیروت و کاملاً سنتی با گرایش های بعثی و خود بشیر نیز این مسئله را کتمان نمی کرد و بر همین شیوه بود تا در سال ۲۰۰۷ میلادی وفات پیدا کرد. اما غاده زنی تنها و آزاده بود؛ همان طور که خودش دائماً می گفت. اما ازدواج آنها دوام پیدا کرد.
بار دیگر عشق، ۱۹۷۸، دفعات تجدید چاپ ۵.
بدن کیسه مسافرت، ۱۹۷۹، دفعات تجدید چاپ ۳.
شنا کردن در دریاچه شیطان، ۱۹۷۹، دفعات تجدید چاپ ۵.
مهر و موم حافظه با موم سرخ، ۱۹۷۹، دفعات تجدید چاپ ۴.
در بند کردن لحظه گریزان، ۱۹۷۹، دفعات تجدید چاپ ۵.
شهروند مطالعه پوش، ۱۹۷۹، دفعات تجدید چاپ ۳.
قرص نان که مثل قلب می تپد، ۱۹۷۹، دفعات تجدید چاپ ۳.
ع غ تتفرس، ۱۹۸۰، تجدید چاپ ۳.
اعلام خطر در داخل سر من است، ۱۹۸۰، تجدید چاپ ۲.
نوشته های نیمه متعهد، ۱۹۸۰، تجدید چاپ ۲.
عشق از رگ به رگ، ۱۹۸۱، دفعات تجدید چاپ ۴.
قبیله قربانی می خواهد، ۱۹۸۱، دفعات تجدید چاپ ۲.
دریا ماهی را محاکمه می کند، ۱۹۸۶، دفعات تجدید چاپ ۱
پیچ در داخل زخم، ۱۹۸۸، دفعات تجدید چاپ ۱.
دادگاه عشق
غادة السّمّان در ۱۹۴۲ در دمشق در یک خانوادهٔ برجستهٔ محافظه کار متولد شد. پدرش دکتر احمد السمان، رئیس دانشگاه سوریه و در یک دورهٔ زمانی وزیر آموزش و پرورش بود که خویشاوندی دوری با نزار قبانی شاعر معروف دارد.
غاده نخستین کارهایش را تحت نظارت پدر در سنین نوجوانی به چاپ رساند. وی شدیداً تحت حمایت و تأثیر پدرش بود؛ مخصوصاً که در کودکی مادرش را از دست داده بود. دکتر احمد السّمان که با مدرک دکترا در رشتهٔ اقتصاد سیاسی از دانشگاه سوربن فارغ التحصیل شده بود، همان قدر که به ادبیات عرب دلبستگی داشت با ادبیات غرب هم مأنوس بود و غادة هم تحت تأثیر همین دیدگاه، در آثارش به سبکی رسید که خاص خودش بود و ترکیبی از هر دوی این نگرش ها. به هر حال، مدتی نگذشت که با جامعهٔ سنتی و محافظه کار دمشق در تقابل قرار گرفت؛ جایی که سال های نخستین زندگی اش را در آن بالیده بود.
در ۱۹۶۹ با دکتر بشیر الداعوق ازدواج کرد؛ او صاحب انتشارات دارالطلیعه و استاد دانشگاه و مدیر سابق بانک است. آنها پسری دارند به نام حازم – که نام او را از یکی از شخصیت های کتاب شام غریبان برگرفت – که اینک در مقطع دکترا تحصیل می کند. ازدواج آن دو به مثابهٔ یک برخورد بود، یا چیزی که می توان آن را تلاقی برف و آتش نامید که از همان تفاوت شخصیت هایشان آغاز سرچشمه می گیرد؛ بشیر از نسل و خاندان الداعوق بود، خانواده ای اهل بیروت و کاملاً سنتی با گرایش های بعثی و خود بشیر نیز این مسئله را کتمان نمی کرد و بر همین شیوه بود تا در سال ۲۰۰۷ میلادی وفات پیدا کرد. اما غاده زنی تنها و آزاده بود؛ همان طور که خودش دائماً می گفت. اما ازدواج آنها دوام پیدا کرد.
wiki: غادة السمان