کارل گئورک بوخنر (تلفظ صحیح "بوشنر") (به آلمانی: Karl Georg Büchner) (۱۸۱۳- ۱۸۳۷) نمایشنامه نویس آلمانی است.
او در زمان حیاتش سه نمایشنامه نوشت. معروفترین آن ها وویتسک (۱۸۳۷) است. در زمان حیات بوخنر به نمایشنامه هایش توجه چندانی نشد و تازه پنجاه سال پس از مرگش بود که گروه های نمایشی شروع به اجرای آثارش کردند. با مرگ بوخنر نمایشنامه وویتسک ناتمام ماند. البته این نمایشنامه تا هدف مخصوصش پیش رفته بود (قتل زن وویتسک توسط او). وویتسک داستان سربازی است که گماشته یک افسر است و سر وصورت درجه داران را اصلاح می کند. او با زن فاحشه ای که بچه هم دارد آشنا می شود. وویتسک مذهبی و خیالاتی است و در ذهنش توهم های بسیار به وجود می آید مانند صداها. زن او با یک درجه دار جوان رابطه نامشروع برقرار می کند و وویتسک زنش را می کشد. نمایشنامه در همین جا – به علت مرگ بوخنر – ناتمام می ماند. دربارهٔ بوخنر نوشته شده که در نمایش نامه هایش چپ گرایی و بدبینی و پوچ بینی موج می زند. دروویتسک جملاتی است که آن را تبدیل به نمایشنامه سیاسی کرده: چیزی جز کار در آفتاب وجود ندارد. ما فقرا حتی هنگامی که خوابیده ایم عرق می ریزیم. پس از اینکه زن وویتسک می میرد، رنگ سیاسی نمایشنامه از بین می رود و رنگ ملودرام به خود می گیرد.
بوخنر هنگامیکه داشت وویتسک را به اتمام می رساند در سال ۱۸۳۷ و در بیست وچهار سالگی وفات یافت.
داریوش مهرجویی در سال ۱۳۵۱ از نمایشنامه وویتسک، فیلمنامه ای به نام پستچی فراهم آورد. از این فیلمنامه فیلم پستچی را می سازد که از شاهکارهای سینمای ایران به شمار می رود.
او در زمان حیاتش سه نمایشنامه نوشت. معروفترین آن ها وویتسک (۱۸۳۷) است. در زمان حیات بوخنر به نمایشنامه هایش توجه چندانی نشد و تازه پنجاه سال پس از مرگش بود که گروه های نمایشی شروع به اجرای آثارش کردند. با مرگ بوخنر نمایشنامه وویتسک ناتمام ماند. البته این نمایشنامه تا هدف مخصوصش پیش رفته بود (قتل زن وویتسک توسط او). وویتسک داستان سربازی است که گماشته یک افسر است و سر وصورت درجه داران را اصلاح می کند. او با زن فاحشه ای که بچه هم دارد آشنا می شود. وویتسک مذهبی و خیالاتی است و در ذهنش توهم های بسیار به وجود می آید مانند صداها. زن او با یک درجه دار جوان رابطه نامشروع برقرار می کند و وویتسک زنش را می کشد. نمایشنامه در همین جا – به علت مرگ بوخنر – ناتمام می ماند. دربارهٔ بوخنر نوشته شده که در نمایش نامه هایش چپ گرایی و بدبینی و پوچ بینی موج می زند. دروویتسک جملاتی است که آن را تبدیل به نمایشنامه سیاسی کرده: چیزی جز کار در آفتاب وجود ندارد. ما فقرا حتی هنگامی که خوابیده ایم عرق می ریزیم. پس از اینکه زن وویتسک می میرد، رنگ سیاسی نمایشنامه از بین می رود و رنگ ملودرام به خود می گیرد.
بوخنر هنگامیکه داشت وویتسک را به اتمام می رساند در سال ۱۸۳۷ و در بیست وچهار سالگی وفات یافت.
داریوش مهرجویی در سال ۱۳۵۱ از نمایشنامه وویتسک، فیلمنامه ای به نام پستچی فراهم آورد. از این فیلمنامه فیلم پستچی را می سازد که از شاهکارهای سینمای ایران به شمار می رود.
wiki: گئورگ بوخنر