فؤاد معصوم

محمد فؤاد معصوم خضر معروف به فؤاد معصوم (زادهٔ ۱ ژانویه ۱۹۳۸ در شهر کویه اقلیم کردستان)، سیاست مدار کرد اهل عراق و رئیس جمهور سابق عراق است. وی از چهره ای میانه رو این کشور به شمار می رود. فؤاد معصوم از اعضای ارشد و باسابقه اتحادیه میهنی کردستان عراق است. رهبر این حزب جلال طالبانی بود. معصوم به همراه طالبانی و عادل مراد پس از جدایی از حزب دموکرات کردستان، اتحادیه میهنی را تشکیل دادند. وی عضو یک خانواده مذهبی معروف و از مطرح ترین رهبران کردها به شمار می رود، او فارغ التحصیل دانشگاه الازهر است و تز دکترای وی هم مربوط به فلسفه اخوان الصفا بوده است. او در گذشته استاد دانشکده ادبیات در دانشگاه بصره بوده و استاد یار در دانشکده حقوق و دانشکده تربیت در این دانشگاه مشغول تدریس بود.
رئیس جمهور عراق
وی با وجودی که از نسل دوم رهبران پیشمرگه به شمار می رود، با این حال وی همانند دوستش، جلال طالبانی روابط نزدیکی با رهبران و جنبش های رهایی بخش عربی به ویژه گروه های چپگرای آنها دارد.
در عراق مقام ریاست جمهوری تشریفاتی است و نخست وزیر مهمترین مقام اجرایی کشور به شمار می رود.
اولین نخست وزیر دولت کردستان عراق در اوایل دهه نود، اولین رئیس شورای ملی عراق پس از سقوط رژیم صدام، رئیس کمیته تدوین قانون اساسی دائمی عراق، رئیس ائتلاف میهنی کردستان در داخل پارلمان عراق از سال ۲۰۰۶ از جمله مسئولیت های فؤاد معصوم به شمار می رود.

فؤاد معصوم (۱۹۳۸) هفتمین رئیس جمهورِ عراق از ۲۰۱۴.
• «عراق اکنون به سمت ثبات سیاسی پیش می رود به طوری که نمایندگان سلیقه های سیاسی در خصوص مسائل ملی نظیر مبارزه با داعش متحد شده اند.»• «من در لندن زندگی کرده ام و از دموکراسی وشیوه های دموکراتیک اداره جامعه بسیار بهره برده ام. با همین تجربه زندگی دموکراتیک است که توانستم آینده ای برای عراق، در زمان پس از دیکتاتوری، متصور شوم.»• «عراق برای آزادی سرزمین خود از چنگ باندهای تروریستی تاکنون هزاران شهید داده است. ملت عراق در دهه های گذشته درگیر مشکلات جنگ های مصیبت باری بود که نظام سابق با ایران و بعد کویت به راه انداخت و این مشکلات هنوز ادامه دارد. کشور ما هزینه سنگینی بابت سال های تحریم داده است؛ بنابراین برایش دردناک خواهد بود که ببیند هر کشور دیگری دچار چنین مصیبت ها یا خسارت هایی بشود. ما آماده ایم تمام تلاش خودمان را بکنیم تا دیدگاه های کشورهای دوست را به هم نزدیک کنیم. چون ما با همه اینها دوستی مشترک و روابطی تاریخی داریم. بر این باوریم که تمام مشکلات و منازعات را می توان با گفت وگوی متقابل حل کرد.»• «تروریسم خطری برای همه کشورهای منطقه قلمداد می شود. طبعاً همکاری نظامی یکی از ضرورت ها بین کشورهای عربی است تا بتوانند ملت های خود را در برابر فاجعه داعش بیمه کنند.»• « ما مطمئن هستیم. تا الان که آمریکا با تروریسم جنگیده است. به ویژه تروریسم داعش و این برای ما بسیار مهم است. زیرا آمریکا یک ائتلاف بین المللی را رهبری می کند و این ائتلاف از عراق حمایت می کند و با داعش می جنگد. البته در کنار سایر دولت هایی که دوست هستند.»• «ایران، کشور دوست ماست و ما نمی خواهیم موضعی ضدایران داشته باشیم. ما عراقی ها جنگ برایمان بس است. چند سال جنگ داخلی و یک دهه جنگ با ایران و سپس اشغال کویت با آن عواقبی که داشت بس است. چند دهه است که ما داریم می جنگیم… برای چه؟ امروزه باید از هر چیزی که تشنج آفرین باشد پرهیز کنیم. ما نمی خواهیم از یکی بر ضد دیگری استفاده کنیم و برای خودمان دردسر درست کنیم. ما با ایران هزارو ۴۰۰ کیلومتر مرز مشترک داریم. روز اولی که داعش به منطقه حمله و موصل را اشغال کرد آنها به ما کمک و از ما پشتیبانی کردند. ما این حمایت های انسانی و نظامی را که تهران در اختیار ما گذاشت ارج می نهیم. چون داعش ممکن بود خودش را به اربیل یا بغداد برساند. ازاین رو ایران بلافاصله دخالت کرد. وقتی که می گوییم می خواهیم روابط مان با ایران دوستانه باشد معنایش این نیست که بخواهیم با نگاه ایران به بقیه نگاه کنیم کمااینکه نمی خواهیم با نگاه بقیه به ایران نگاه کنیم.• «از همان ابتدا نباید سوریه به باندها و گروه های تروریستی نظیر داعش یا غیرداعش واگذار می شد. نظر ما این بود که بین گروه های سیاسی و گروه های مقاومت واقعی که برای دموکراسی مبارزه می کنند نه چیز دیگری، یک توافق شود. امیدواریم حالا هم از طریق مذاکرات ژنو این توافق حاصل شود. نخستین گام، برگزاری انتخابات خواهد بود. اما تأکید بر سرنگونی بشار اسد ما را وارد جنگ و خون ریزی می کند زیرا ارتش سوریه را در مقابل دیگران قرار می دهد و این یعنی ادامه جنگ. من از شخص بشار اسد دفاع نمی کنم، بلکه نمی خواهم همان بلایی که بر سر عراق آمد بر سر سوریه هم بیاید.• «اعتقاد دارم به سختی می شود به سمت یک حکومت با اکثریت رفت. زیرا ساختار عراق سه گانه است؛ شیعیان، اهل سنت و کُردها. باید از این توزیع کنونی به سمت دولت شهروندی برویم. اگر عراق براساس دولت شهروندی بنا گذاشته شود آن وقت همه چیز ممکن خواهد بود. آن وقت تشکیل احزاب بزرگ و گروه هایی در دولت و گروه هایی در اپوزیسیون ممکن خواهد شد، اما الان کسی که در اپوزیسیون هست می گوید من کنار گذاشته شدم و بنابراین ممکن است به سمت جنگ برود. بهتر است در مدت هشت یا ۱۲ سال آینده به سمت شهروندی حرکت کنیم و به وابستگی به طوایف و اقوام بسنده نکنیم.• «حشدالشعبی طبق قانون وجود دارد. ماندن یا انحلالش هم باید طبق قانون باشد.» ۲۴ ژوئن ۲۰۱۷/ ۳ تیر ۱۳۹۶؛ «مصاحبه با » -> الحیاة