مهدی واعظ خراسانی

شیخ مهدی واعظ خراسانی (۱۲۸۶ (قمری)، مشهد - ۲۴ آذر ۱۳۲۹ (شمسی)، تهران) مشهور به محدث کبیر، محدث شیعی و خطیب مشهور خراسانی بود.نبو
محمد واعظ زاده خراسانی
آیت الله مهدی واعظ خراسانی حدود سال ۱۲۸۶ (قمری) در مشهد به دنیا آمد. پدرش آیت الله حاج ملّا احمد واعظ (۱۲۴۰–۱۳۰۳هجری قمری) بن محمد حسین واعظ مشهدی (متولد ۱۱۴۰ هجری قمری) بن محمد محسن مدرس (متولد حدود ۱۰۸۰ هجری قمری) بود. در چهارده سالگی پدرش را از دست داد و در محضر استادان بزرگ آن زمان حاج فاضل خراسانی و حاج سید عباس شاهرودی فقه و اصول، تفسیر و حکمت آموخت و تحت ارشاد شیخ مهدی کبیر و آخوند بمانعلی به تمرین وعظ و خطابه پرداخت. از فرزندش استاد محمد واعظ زاده خراسانی که از اوان جوانی و در هنگام تحصیل در جوار پدر بود، نقل می شود که آیت الله مهدی واعظ خراسانی به دلیل حافظه قوی بیش از ۳۰۰۰ حدیث از حفظ بود و درس ها و خطابه های علمی، حدیثی و تفسیری وی تا ۳ ساعت بطول می کشید.
واعظ خراسانی سالیان متمادی در ایوان رواق دارالسیاده حرم علی بن موسی الرضا و زمستان ها در شبستان مسجد گوهرشاد به وعظ و نقل حدیث می پرداخت و همه ساله در ماه رمضان در زمینه عقاید و تفسیر قرآن بحث می کرد و خطابه ها حدیثی-تفسیری او توسط طلاب حوزه همچون درس دنبال می شد.وی در مجالس ترحیم علما و مراجع تقلیدی چون علامه سید محسن امینی منبر رفت و آیات قرآن را به مناسبت مجالس گزینش می کرد.