شبانروزی

( صفت ) منسوب به شبانروز : ندانم نوحه قمری بطرف جویباران چیست مگر او نیز همچون من غمی دارد شبانروزی ( حافظ ۳۱۷ ) .

شبانروزی. [ ش َ ] ( ص نسبی ) شبانه روزی. دائم. همیشگی. و رجوع به شبانروز شود :
ابر نوروزی و باران شبانروزی
نه عجب باشد اگر سبزه دمد ز آهن.وزبند شبانروزی بیرون نکندشان
تا خون برود از تنشان پاک به یک بار.یمین تو به سخاوت چو ابر نوروز است
چنانکه باشد باران او شبانروزی.بخسبد شبانروزی از بیخودی
که خواب است بنیاد نابخردی.ندانم نوحه قمری به طرف جویباران چیست
مگر او نیز همچون من غمی دارد شبانروزی.