زر بخشنده بخشنده زر
زر بخش
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
زربخش. [ زَ ب َ ] ( نف مرکب ) زربخشنده. بخشنده زر. که زر عطا کند :
دستش به ابر نیسان ماند گه عطا
گر باشد ابر نیسان زربخش و درنثار.
دستش به ابر نیسان ماند گه عطا
گر باشد ابر نیسان زربخش و درنثار.
سوزنی.
کلمات دیگر: